प्रकीर्णकम् ३६७
१८९. दीपार्चिः शीघ्रं संचरमाणा सूक्ष्मकालकणिकया घटपटादीन्
प्रकाशयति ।
१६०. इयमुत्कटा मेऽभिलाषा कश्मीरान्गच्छेयं तत्र च निदाघं नयेयम् ।
१६१. त्रिंशद्वर्षो वहेत्कन्यां हृद्यां द्वादशवार्षिकीम् । (मनौ ९।९४)
१९२. एकद्वे वासरे मयि वस्तुमर्हसि, ततो गमिष्यसि ।
१९३. अतिमात्र स्निह्यत्यम्बा शिशुकम् ।
१९४. देवदत्तायेक्षते देवं गर्गः ।
१९५ भयङ्करीयं मूर्तिदृष्टमात्रा लोमानि मे हर्षयति ।
१९६. कौसल्यया रामो जातः सुमित्रया च लक्ष्मणः, तथाविधं, च तयोः
सौभ्रात्रमिति चित्रीयते लोकः ।
१६७. त्यजेन्मायाविनं मित्रं धनं प्राणहरं त्यजेत् ।
१८९. संचरन्तीत्येव साधु । सञ्चरतेस्तृतीयया योगो नास्तीति तङ्
न ।
१९१. अभिलाषशब्दो घञन्तः, तेन पुंसि नियत: । अयमुत्कटो मेऽभि-
लाष इति वक्तव्यम् ।
१९१. चित्तवति नित्यमिति ठञो लुकि द्वादशवर्षामिति वक्तुमुचितम्
इति पाणिनीयाः ।
१६२. एकद्वान्वासरानिति वक्तव्यम् । एको वा द्वौ वा वासरावित्ये-
कद्वा वासराः । संख्ययाऽव्ययासन्नाधिकसंख्याः संख्येय इति बहु-
व्रीहिः । संख्येये डजबहुगणादिति डच् ।
१९३. स्निह्यतिरकर्मकः । तेन शिशुके स्निह्यतीत्येवं वक्तव्यम् ।
१६४. ईक्षतिरिह दैवपर्यालोचने वर्तत इति कर्मणो धात्वर्थेनोपसं-
ग्रहादकर्मकः । तेन दैवमिति कर्म न पृथक्प्रयोगमर्हति ।
१६५. मेघतिभयेषु कृञ इति खचि मुमागमे टापि भयंकरेत्येव रूपम् ।
ङीपोऽप्रसक्तेः ।
१९६. कौसल्यायां रामो जातः, सुमित्रायां च लक्ष्मण इत्येवं वक्तव्यम् ।
जनिक्रियायां मातुरधिकरणतां विवक्षन्ति शिष्टा: । सोऽयं
विषयो वाग्व्यवहारादर्शे कारकप्रकरणे सविस्तरं च व्याख्यातः ।
-
