कामात् गृह्णीयात् तत्सदृशमिदं घोरमित्यर्थः ननु कथं सीता न शापतो रावणं नाशयति ? उच्यते
अयुक्तयोक्तव्यनिज घोरोत्थत्वेन रक्षसः|
पतिना ज्ञात्वा सर्वज्ञा जोषमास्थिता ||
अयमेवाशयः कविना रोहिणीदृष्टान्तेन सूचितः । श्लोकाः योगिजनगम्यः, न प्रश्नाई: । अन्यदपि-
प्राग्वेदवत्यात्मकृत प्रतिज्ञाम्मृतितो विभोः ।
सोढा स्थितं, सा प्रतिज्ञा [१] तत्समूल वेनाशने ॥
वेदवतीति त्रयीप्रधाना श्रीमहामातुर्मूर्तिः । सीता तु वत्सार- त्रिपदाप्रधाना शुद्धयै । तपश्चरन्त्या रावणघर्षितया तु प्रतिज्ञां कृत्वा देहः उत्सृष्टः । सा तु प्रतिज्ञा-
“यस्मात्तु घर्षिना चाहं त्वया पापालना बने ।
तस्मात् तत्र वधार्थं वै उत्पत्स्येऽहं महीतलात् ॥” (उत्तर. १७-३१)
इति । सा च प्रतिज्ञा भगवदाज्ञया स्मृता इति ।। १७ ।।
वामेन सीतां पद्माक्षी मूर्धजेषु करेण सः ।
उर्वोस्तु दक्षिणेनैत्र परिजग्राह पाणिना ।। १८ ।।
तं दृष्ट्वा मृत्युसङ्काशं तीक्ष्णदंष्ट्रं महाभुजम् ।
प्राद्रवन् गिरिसङ्काशं भयार्ता वनदेवताः ॥ १९ ॥
सच मायामयो दिव्यः खरयुक्तः खरस्वनः ।
प्रत्यदृश्यत [२].हेमाङ्गः रावणस्य महारथः ॥ २० ॥
