एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
566
[अरण्यकाण्ड:
रावणगहणम्
परमं खळु ते वीर्य दृश्यते, राक्षसाधम !
विश्राव्य नामधेयं हि [१]युद्धेनास्मि जिता त्वया ॥ ६ ॥
परमं स्खस्वित्यादिस्तु व्यङ्गयोक्तिः ॥ ६ ॥
ईदृशं गर्हितं कर्म कथं कृत्वा न लजसे ।
स्त्रियाथ हरणं, नीच ! [२] रहिते तु परस्य च ॥ ७ ॥
परस्य स्त्रियाः इत्यन्वयः ॥ ७ ॥
कथयिष्यन्ति लोकेषु पुरुषाः कर्म कुत्सितम् ।
सुनृशंसमधर्मिष्ठं तव शौण्डीर्यमानिनः ॥ ८ ॥
शौण्डीय मानिनः - शूरमानिनः ॥ ८ ॥
तदेति । अपहरणात् पूर्वकाले इत्यर्थः । कुलाक्रोशकरं- कुलनिन्दाकरम् ॥ ९ ॥
मुहूर्तमपि तिष्ठ त्वं, यदि शूरः इति शेषः || १० ||
- ↑ युद्धेनापहृता-सु.
- ↑ स्त्रिया हरणमेव लज्जावहं, तत्रापि परस्य, तत्रापि असहायावस्थायामिति भावः ॥
- ↑ 'वीर्थ च शौर्य च-ड..
- ↑ स्वया कथितं तदा-ज.
- ↑ जवेन पलायनमन्तरा किमन्यत् भवता वतुं शक्यम् | यदि शक्यं तिष्ठ मुहूर्त..इत्यर्थः ।
- ↑ मतदनन्तरं ---"स्वयैय नूनं दुष्टात्मन् यद्वीये कथितं मम ---इत्यधिक-ज..
- ↑ मुपतिङ्क-ड.
