एतत् पृष्ठम् परिष्कृतम् अस्ति
७२ सर्गः ]
127
श्रुत्वा सर्वं तदुद्विग्नो भरतो मूर्छितोऽभवत्
इति विलपन् गत इति । न कं प्रति किञ्चिदपि साधुसन्देशमवोचदित्यर्थः ॥ ३६॥
इमां तु पश्चिमां वाचमिति । प्रागुक्तविलापरूपामित्यर्थः ॥ ३७॥
सिद्धार्थास्ते नरा रामं आगतं सीतया सह ।
लक्ष्मणं च महाबाहुं द्रक्ष्यन्ति पुनरागतम् ॥ ३८ ॥
अन्यदपि किञ्चित् विलापवचनं चरमकाले ? इत्यत्राह-सिद्धार्था इत्यादि ॥ ३८ ॥
क्व चेदानीं गत इति योजना ॥ ४० ॥
तथा पृष्टा यथातत्त्वं आख्यातुमुपचक्रमे ।
माताऽस्य [५] युगपद्वाक्यं विप्रियं प्रियशङ्कया ॥ ४१ ॥
- ↑ इमामित्यादिश्लोकद्वयमेकान्वयम्-गो.
- ↑ इतीमां-ङ.
- ↑ यद्यप्यद्य भरतेन रामप्रव्राजनं नावगतम् । 'अत एव क्व गत: ' इति प्रक्ष्यति । अथापि रामानुपस्थितिरूपं, तत्रापि
'दक्ष्यन्ति पुनरागतम्' इत्यादिवचनात् चिरप्रोषितत्वप्रतीत्या अप्रियत्वं विवक्षितम् । - ↑ समागतः - च.
- ↑ युगपत् - राजमरणकथनसमकालमेव- गो. ती. ति. वस्तुत:-वक्ष्यमाणस्य विषयस्याति दारुणत्वेन कथनकाले संकोचादिना वाच एवाप्रवृत्या विलम्ब्य विलम्ब्योच्चारणीयाक्षरत्वस्य न्याय्यत्वे हठात् सर्वमेकदैव विनैव सङ्कोचं निरोधं च उक्तवतीत्यर्थः ॥
