|
शुभ्रीकरोति विवश खयमेव दाता |
त्या दातार प्रतिनिवर्तयितु दानाद्वारयितु क् क्षमेत शक्न्नुयात् । न कोऽपीत्यर्थ । अत्र वाक्यार्थत्रयेण दातुर्दाननिवारणाशक्यत्वसमर्थनात्काव्यलिङ्गभेद । केवल प्रकृताना वदनकरतलदिशा धवलीकरणेनौपम्यगम्यकतुल्ययोगिताभेदश्चैकवाच कानुप्रवेशसकीणौ ॥ ९१ ॥
वाञ्छामिति । किच दातृजनस्य असव प्राणा वाञ्छा मनोरथ अना सेन अप्राप्तेन वनीपकेन सह यान्ति निर्गच्छन्ति । मरणादप्यधिका जायतेऽप कीर्तिरित्यर्थ । ‘सभावितस्य चाकीर्तिर्मरणादतिरिच्यते' इत्युक्तत्वादिति भाव । तत् तस्मात् अद्य इदानीं शक्रस्य इन्द्रस्य अर्चनया कामितपूरणात्मिकया पूजया हेतुना धृतासो आगतप्राणस्य मे भावी कवचकुण्डलत्यागेन कालान्तरे शत्रुभि करिष्यमाण वध परम अतिकाम्य लाभ । हेिरवधारणे । अशुभस्य काल हरण कर्तव्यमिति प्रसिद्धेरिति भाव ॥ ९२ ॥
यदिति । किच चिन्तामणिर्नाम कामधेन्वादिवत्कामितार्थद रन्न स यस्य इन्द्रस्य गोष्ठया आस्थानमण्डपस्य प्रतिहारभूतले द्वाराग्रदेशे शिला बद्ध पाषाण । कल्यका कल्पवृक्षा यस्य इन्द्रस्य सबन्धिन आरामस्य नन्दनस्य तिदुमा आवरणपृक्षा सा प्रसिद्धा सुरभि कामधेनु होमस्य पयसामिहो त्रस्य धेनु गौरिति । तादर्थ्ये षष्ठीसमास । भवतीति यथायोग योज्यम् । तादृकू चिन्तामणिकल्पवृक्षकामधेनुमान् मघवा इन्द्र उपेत्य मा प्रत्यागत्य याचति चेत् भिक्षते यदि । तस्य इन्द्रस्य कामना मनोरथ सपूर्य त्रैलोक्यस्थाना भुवन त्रये वर्तमानाना वदान्याना दातृणा या ससत् सभा तस्या उपरि अग्रभागे स्या वर्तेयम् । एष उक्तप्रकार मे मम निश्चय निष्कष । अत्र चिन्तामण्यादि भतोऽपीन्द्रस्य याञ्त्राप्रसङ्गेन तैरप्यपूरणीथस्तन्मनोरथ इति तत्पूरणस्य त्रैलोक्य स्थवदान्योपरितनहेतुत्वाद्वाक्यार्थहेतुक काव्यलिङ्गम् । शार्दूलविक्रीडितम् ॥ ९३ ॥
