श्रीः ।
श्रीमदनन्तभट्टविरचितं
चम्पूभारतम् ।
श्रीरामचन्द्रबुधेन्द्रविरचितया व्याख्यया समेतम्
प्रथमः स्तबकः ।
कल्याण वो विधत्ता करटमदधुनीलोलकल्लोलमाला- |
लास्यम् ।
भावार्द्रोन्योन्यालोकननमदानङ्गसारसर्वस्वम् । |
अदूषयत्काव्यमिद नृसिह कश्चिन्निजाख्यानुगुणै श्ववादै । |
अपमूलमनन्वितमतिदुरहयुभिरत्र कल्पितान्पाठान् । |
ते च स्फुटीकरिष्यन्ते तत्र तत्र मयाधुना । |
अथ तत्रभवान्महाकविरनन्तभट्ट ‘काव्य यशसेऽर्थकृते--' इत्याद्यालकारिकवचनप्रामाण्यात्काव्यस्यानेकश्रेय साधनताम्, ‘काव्यालापाश्च वर्जयेत्' इति निषेधस्यासत्काव्यविषयता च पश्यन् चम्पूभारताख्य काव्य चिकीर्षु ‘आशीर्नमस्क्रियावस्तुनिर्देशो वापि तन्मुखम्’ इत्युक्तदिशा प्रबन्धमुखलक्षण चिकीर्षिताविघ्नपरिसमाप्तिसाधनमिष्टदेवताप्रार्थनात्मक मङ्गलमादौ निबध्नाति--कल्याणमिति । करटयो कुम्भयो सबन्धिन्या मदधुन्या दानजलनद्या लोलाना कल्लोलाना पृथुत
- ↑ एतदनन्तरम् ‘नवनीतसुगन्धयो नखाङ्का नवनीपाङ्कुरनन्दनीयशोभा । कुशल
कलयन्तु गोपिकानां कुचवास्तव्यकुटुम्बिताधुरीणा ।' इति क्षेपकः क्वचित्