पुटमेतत् सुपुष्टितम्
श्रीः
नमो भगवते तुभ्यं वासुदेवाय धीमते।
उपायेन हता येन कंसाद्या लोककण्टकाः॥१॥
अथैकदाचार्यो नीतिमुपदिदिक्षुः प्रस्तावक्रमेण शिष्यानाह
नरेण प्रतिकर्तव्याश्छद्मना च्छद्मवैरिणः।
यथा ते दस्यवो दास्या मारजन्याततायिनः॥२॥
शिष्याः पृच्छन्ति - कथमेतत्। आचार्यः प्राह-
अथेयमारभ्यते चोरचत्वारिंशी नाम कथा। यस्या अयं प्रास्ताविकः श्लोकः।
पुष्पं पुष्पं विचिन्वीत मूलच्छेदं न कारयेत्।
मालाकार इवारामे न यथाङ्गारकारकः॥३॥
प्रथमो भागः
वनगता गुहा
काकतालीयवत्प्राप्तं दृष्ट्वापि निधिमग्रतः।
न स्वयं दैवमादत्ते पुरुषार्थमपेक्षते॥४॥
१. पुरा पारसीकानां पुरे कश्यपोऽलिपर्वा चेति सहोदरौ वसतः स्म। तयोर्जनको नातिप्रभूतधनो बभूव। सुतयोस्तुल्यवृत्तिरसौ मृत्युं संनिहितं
