|
ततज्जनकृतावेशान्गयाश्राद्धादियाचिनः । |
तदिति ॥ तेषु तेषु जनेषु कृतावेशान्कृतसंचारान्, तथा-गयाश्राद्धादियाचिनो गयापिण्डदानादिपुण्ये याचतः प्राप्तप्रेतभावान्भूतान्प्राणिनोऽनुभवन्तोऽपि पश्यन्तोऽपि यूयं श्रुतीः कथं न श्रद्धत्थ सत्यत्वेन मन्यध्व इति । पौनरुक्त्यं न शङ्कनीयम्, भिन्नवक्तृत्वात् । एवमुत्तरत्रापि ज्ञेयम् ॥
|
नामभ्रमाद्यमं नीतानथ स्वतनुमागतान् । |
नामेति ॥ नामभ्रमाद्यमदूतैर्यमं नीतान्प्रापितानथ मुक्तत्वात्प्रत्यावृत्त्य स्वतनुमागतान्प्राप्तान्संवादं 'चन्द्रः क्षयी-' इत्यादिवेदसंवादं वदन्त्येवंशीलाञ्जीवान्वीक्ष्य श्रुतीर्वेदान्मा त्यजताप्रामाणिकान्मा ब्रूत । एवं वेदप्रामाण्योपसंहारात्स्मृत्यादेरपि वेदमूलस्वात्तदुक्तसर्वधर्माणां प्रामाण्यं व्यवस्थापितम् ॥
|
संरम्भैर्जम्भजैत्रादेस्तभ्यमानाद्हलाद्वलन् । |
संरम्भैरिति ॥अथ देववचनानन्तरं जम्भजैत्रःशक्र आदिर्यस्य इन्द्रानलादीनां संरम्भैर्भूभङ्गाद्याकारविकारीर्भीतेन कलिना पुरश्चलितुं स्तभ्यमानान्निषिध्यमानानिन्द्रादिसंरम्भान्दृष्ट्वा भयात्तत्संमुखं पदमपि चलितुमशक्ताद्वलात्कलिसैन्याद्वलन्पृथग्भवन्किचि. द्धाष्टर्यमवलम्ब्य द्वित्राणि पदानि संमुखमागच्छन्दीनत्वद्योतनपुरःसरं शक्रादिनमस्कारार्थं मूर्ध्नि बद्धाञ्जलिः कश्चिदज्ञातनामा पापरूपत्वेनाज्ञातनामा' वा चार्वाको देवानेवं वक्ष्यमाणप्रकारेण ऊचे॥
|
नापराधी पराधीनो जनोऽयं नाकनायकाः। |
नेति ॥ हे नाकनायका इन्द्रादयः, अयं मल्लक्षणोजनोऽपराधी न। यतः- पराधीनः । तदेवाह-कलेः कलिनाम्नः कालस्याहं बन्दी स्तुतिपाठकः । अत एव तस्य चाटुनि प्रियवचनविषये चटुलं प्रियवादि वावदूकं वाननं यस्यैवंभूतः। अथच-कालस्य कृतान्तरूपस्य । बन्दिनी हि यमाश्रयन्ति तत्प्रियं वदन्ति, न च दण्डार्हाः। तस्मादेतत्प्रियं वेदादिदूषणं मया कृतम् । यदि न करोमि तर्ह्ययं दण्डयिष्यतीति परप्रयुक्तत्वान्नाहं दण्डयः श्रीमद्भिरिति॥
|
इति तस्मिन्वदत्येव देवाः स्यन्दनमन्दिरम् । |
- ↑ 'मूर्ध्नि' इति क्वाचित्कः पाठः इति सुखावबोधा।
