9
- श्रीविष्णुचित्तपदपङ्कजसङ्गमाय (संश्रयाय)
- चेतो मम स्पृहयते किमतः परेण ।
- श्रीविष्णुचित्तपदपङ्कजसङ्गमाय (संश्रयाय)
- नो चेन्ममापि यतिशेखरभारतीनां
- भावः कथं भवितुमर्हति वाग्विधेयः॥
- नो चेन्ममापि यतिशेखरभारतीनां
इति एतदारचितग्रन्थमङ्गलश्लोकत एव निष्पद्यते, श्रीविष्णुचित्तार्याणां सविध एव श्रीभाष्यादिवेदान्तसम्प्रदायग्रन्था एभिरधीतl:-इतेि ।
- विष्णुचित्तदयापात्रं वत्सवंशशिरोमणिम्।
- देवराजगुरोस्सूनुं वन्दे वरददेशिकम् ॥
इति कैश्चिदाचार्यैः एतेषां ‘तनियन्' श्लोक: अनुसन्धीयते ।
श्रीविष्णुचितार्याणां च द्रविडभाषायां ’एङ्गळाळ्वान्’ इति व्यवहारः । ते च श्रीमद्यतिराजाब्धिचन्द्रमसां श्रीमत्कुरुकेश्वरदेशिकानां प्रियशिष्या इति,
- विख्यातो यतिसार्वभौमजलधेश्वन्द्रोपमन्वेन यः
- श्रीभाष्ये च(ण)यदन्वयास्सुविदिताः श्रीविष्णुचित्तादयः ।
- व्याख्यां भाष्यकृदाज्ञयोपनिषदां यो द्रामिडीनां व्यधात्
- पूर्व(र्णं) तं कुरुकेश्वरं गुरुवरं कारुण्यपूर्णं भजे ॥
- विख्यातो यतिसार्वभौमजलधेश्वन्द्रोपमन्वेन यः
इति श्लोकतो विज्ञायते ।
एतेषां शिष्यप्रशिष्याः
मृदुमधुरगम्भीरोपन्यासप्रकारैः श्रीमद्यतिसार्वभामानुगृहीत-दिव्यश्रीभाष्य- दुग्धामृताभिवर्षणेन सर्वमपि विश्वमाप्याययतां एतेषां महानुभावानां महागुरूणां-श्रीमद्धारीतकुलतिलकवाग्विजयसूनवः श्रीवत्सांकमिश्रवंश्याः श्रीरङ्गराज-दिव्याज्ञालब्धवेदव्यासापरनामधेयाः ’श्रीमच्छूतप्रकाशिकाचार्याः’ इति सर्वत्र सर्वतोमुखं विसृत्वरविकस्वरदिव्ययशोवैभवाः श्रीमत्सुदर्शनभट्टारका:, तथा ’श्रीवादिहंसाम्बुवाह’ (i)