तं सर्वे तुलयति दूषितोऽन्तरात्मा |
मया खलु मदनिकायाः कृते साहसमनुष्ठितम्।
परिजनकथासक्तः कश्चिन्नरः समुपेक्षितः |
( इति परिक्रमिति )
वसन्तसेना—हञ्जे! इमं दाव चित्तफलअं मम सअणीए ठाविअ तालवेंटअं गेण्हिअ लहु आअच्छ। [चेटि! इमं तावचित्रफलकं मम शयनीये स्थापयित्वा तालवृन्तं गृहीत्वा लघ्वागच्छ ।]
मदनिका—जं अज्जआ आणवेदि। [यदार्याज्ञापयति।] (इति फलकं गृहीत्वा निष्क्रान्ता)
शर्विलकः—इदं वसन्तसेनाया गृहम्। तद्यावत्प्रविशामि। (प्रविश्य) क्व नु मया मदनिका द्रष्टव्या?।
(ततः प्रविशति तालवृन्तहस्ता मदनिका)
शर्विलकः—(दृष्ट्वा) अये इयं मदनिका
मदनमपि गुणैर्विशेषयन्ती रतिरिय मूर्तिमती विभाति येयम्। |
मदनिके!।।
मदनिका—(दृष्ट्वा) अम्मो, कधं सव्विलओ। सव्विलअ। साअदं दे, कहिं तुमं। [आश्चर्यम्, कथं शर्विलकः। शर्विलक! स्वागतं ते। कुत्र त्वम्?।]
संभ्रान्तं माम्॥२॥ परिजनेति॥३॥ मदनमिति॥४॥ अभुजिस्सं