ततः को भवान् ? ।
आर्यकः-शरणागतो गोपालप्रकृतिरार्यकोऽस्मि ।
चारुदत्तः---- किं घोषादानीय योऽसौ राजा पालकेन बद्धः ।।
आर्यकः-अथ किम् ।
चारुदत्तः--
|
विधिनैवोपनीतस्त्वं चक्षुर्विषयमागतः ।। |
(आर्यको हर्षं नाटयति )
चारुदत्तः---वर्धमानक ! चरणान्निगडमपनय ।
चेटः---जं अज्जो आणवेदि । (तथा कृत्वा ) अज्ज ! अवणीदाइं णिगलाइं । [यदार्य आज्ञापयति । आर्य ! अपनीतानि निगडानि ।
आर्यकः----स्नेहमयान्यन्यानि दृढतराणि दत्तानि ।
विदूषकः---संगच्छेहि णिअडाइं । एसो वि मुक्को । संपदं अम्हे वञ्चिस्सोमो । [ संगच्छस्व निगडानि । एषोऽपि मुक्तः । सांप्रत वयं व्रजिष्यामः ।]
चारुदत्तः- धिक्, शान्तम् ।
आर्यकः-सखे चारुदत्त । अहमपि प्रणयेनेदं प्रवहणमारूढः; तत्क्षन्तव्यम् ।
चारुदत्तः–अलंकृतोऽस्मि स्यंयंग्राहप्रणयेन भवता ।।
आर्यकः--अभ्यनुज्ञातो भवता गन्तुमिच्छामि ।
चारुदत्तः–गम्यताम् ।
करीति ॥ ५ ।। विधिनेति ॥ ६ ॥ अलघुर्मन्दः ॥ क्षेमेणेत्यादौ चारुदत्तार्य
