विटः— मूर्ख ! आर्यचारुदत्तः खल्वसौ,
दीनानां कल्पवृक्षः स्वगुणफलनतः सञ्जनानां कुटुम्बी |
तदितो गच्छामः ।।
शकारः— अगेण्हिअ वशंतशेणिअं ?। [ अगृहीत्वा वसन्तसेनाम् ?]
विटः— नष्टा वसन्तसेना ।
शकारः— कधं विअ ? । [ कथमिव ? । ]
विटः—
अन्धस्य दृष्टिरिव पुष्टिरिवातुरस्य |
शकारः— अगेण्हिअ वशंतशेणिअं ण गमिश्शं । [ अगृहीत्वा वसन्तसेनां न गमिष्यामि ।।
विटः— एतदपि न श्रुतं त्वया !
आलाने गृह्यते हस्ती वाजी वल्गासु गृह्यते । |
शकारः— यदि गच्छशि, गच्छ तुमं । इग्गे ण गमिश्शं । [ यदि गच्छसि, गच्छ त्वम् । अहं न गमिष्यामि ।]
पाण्डवः श्वेतकेतुः पुत्रॊ राधाया रावण इन्द्रदत्तः । आहो कुन्त्यास्तेन १ रामेण जातोऽश्वत्थामा धर्मपुत्रो जटायुः ॥ इदं व्यर्थं विरुद्धार्थम्। श्वेतकेतुरौद्दालकिर्दुर्वाससो मातुलः ऋषिविशेषः । इन्द्रदत्तो बृहत्कथाप्रलम्भके त्रिंशे संस्थितः ॥ ४७ ॥ दीनानामिति । सज्जनानां कुटुम्ब्युपजीव्यः ॥ ४८ ॥ अगृहीत्वा वसन्त- सेनाम् ॥ नष्टाऽदर्शनं गता । अन्धस्येति ॥ ४९ ॥ आलान इति ।
पाठा०—१ उषायास्तेन,