वसन्तसेना--अभअं सरणागदस्स हञ्जे ! ढक्केहि पक्ख- दुआरअं । [अभयं शरणागतस्य । चेटि ! पिधेहि पक्षद्वारकम् ।]
( चेटी तथा करोति )
वसन्तसेना-कुदो दे भअं ? । [ कुतस्ते भयम् ? ।]
संवाहकः---अज्जे ! धणिकादो । [ आर्ये ! धनिकात् । ]
वसन्तसेना--हञ्जे ! संपदं अवाविणु पक्खदु[१]आरअं । [ चेटि !सांप्रतमपावृणु पक्षद्वारकम् ।]
संवाहकः-( आत्मगतम् ) कधं धणिकादो तुलिदं शे भअकालणं ? । शुट्टु खु एवं वुञ्चदि,---
|
जे अत्तबलं जाणिअ भालं तुलिदं वहेइ माणुश्शे ।। |
एत्थ लक्खिदम्हि । [कथं धनिकात्तलितमस्या भयकारणम् ? सुष्टु खल्वेवमुच्यते,-
|
ये आत्मबलं ज्ञात्वा भारं तु[३]लितं वहति मनुष्यः ।। |
अन्न लक्षितोऽस्मि ।।
माथुरः-( अक्षिणी प्रमृज्य, द्यूतकरं प्रति ) अले, देहि देहि । [अरे, देहि देहि ।]
जे अत्तयबलमित्यादि । वैतालीयं छन्दः । यो (य) आत्मबलं ज्ञात्वा भारं तुलितं वहति मनुष्यः । तस्य स्खलनं न जायते न च कान्तारगतो विपद्यते ॥ १४ ॥ तुलितं कलितमिति वा पदान्त-' इति बिन्दोर्लंघुत्वं। वसन्तसेनाया अशक्यविषये व्यापार युक्तः ॥ गोहे मनुष्यः । तस्य दुरात्मनो माया
टिप्प- । । ।
