भीमसेनः--( द्रौपदीमुपसृत्य ।) देवि पाञ्चालराजतनये ! दिष्ट्या वर्धसे रिपुकुलक्षयेण । अलमलमेवंविधं मामालोक्य त्रासेन ।
|
कृष्टा येनासि राज्ञां सदसि नृपशुना तेन दुःशासनेन |
बुद्धिमतिके! क्व सा भानुमती ? परिभवतु संप्रति पाण्डवदारान् । भवति यज्ञवेदिसंभवे !
द्रौपदी-- आणवेदु णाहो । ( आज्ञापयतु नाथः।)
भीमसेनः-- स्मरति भवती यन्मयोक्तम् । ( चञ्चद्भुज-( १।२१ ), इत्यादि पठति ।)
द्रौपदी-- णाह ! ण केवलं सुमरामि । अणुहवामि अ णाहस्स प्पसादेण । ( नाथ! न केवलं स्मरामि । अनुभवामि च नाथस्य प्रसादेन । )
भीमसेनः--( वेणीमवधूय । ) भवति ! संयम्यतामिदानीं धार्तराष्ट्रकुलकालरात्रिर्दुःशासनविलुलितेयं वेणी ।
द्रौपदी-- णाह! विसुमरिदं एदं वावारं णाहस्स प्पसादेण पुणो वि सिक्खिस्सम् । ( नाथ! विस्मृतमेतं व्यापारं नाथस्य प्रसादेन पुनरपि शिक्षिष्ये)
(भीमसेनो वेणीं बध्नाति ।)
( नेपथ्ये । )
|
क्रोधान्धैर्यस्य मोक्षात्क्षतनरपतिभिः पाण्डुपुत्रैः कृतानि |
युधिष्ठिरः-- देवि! एष ते मूर्धजानां संहारोऽभिनन्दितो नभस्तलचारिणा सिद्धजनेन ।
( ततः प्रविशतः कृष्णार्जुनौ ।)
