( नाथ ! असुरसमराभिमुखस्य हरेरिव मङ्गलं युष्माकं भवतु । यच्चाम्बा कुन्त्याशास्ते तद्युष्माकं भवतु ।)
उभौ--प्रतिगृहीतं मङ्गलवचनमस्माभिः ।
द्रौपदी--अण्णं अ णाह ! पुणो वि तुह्महिं समरादो आअच्छिअ अहं समासासइदव्वा । (अन्यच्च नाथ ! पुनरपि युष्माभिः समरादागत्याहं समाश्वासयितव्या)
भीमसेनः--ननु पाञ्चालराजतनये ! किमद्याप्यलीकाश्वासनया ?
|
भूयः परिभवक्लान्तिलज्जाविधुरिताननम् । |
द्रौपदी-–णाह ! मा क्खु जण्णसेणीपरिहवुद्दीविदकोवाणला अणवेक्खिदसरीरा संचरिस्सध । जदो अप्पमत्तसंचरणिज्जाइं रिउवलाइं सुणीअन्ति । ( नाथ ! मा खलु याज्ञसेनीपरिभवोद्दीपितकोपानला अनपेक्षितशरीराः संचरिष्यथ । यतोऽप्रमत्तसंचरणीयानि रिपुबलानि श्रूयन्ते । )
भीमसेनः--अयि सुक्षत्रिये !
|
अन्योन्यास्फालभिन्नद्विपरुधिरंवसामांसमस्तिष्कपङ्के |
( इति निष्कान्ताः सर्वे ।)
इति प्रथमोऽङ्कः ।
