अथ मरणमवश्यमेव जन्तोः |
अपि च ।
अस्त्रज्वालावलीढप्रतिबलजलधेरन्तरौवार्यमाणे |
(नेपथ्ये । )
कुतोऽद्यापि ते तातः ? ।
अश्वत्थामा--( श्रुत्वा । ) किं ब्रूथ ?-- 'कुतोऽद्यापि ते तात' इति । ( सरोषम् । ) आः क्षुद्राः ! समरभीरवः ! कथमेवं प्रलपतां वः सहस्रधा न दीर्णमनया जिह्वया ? ।
दग्धुं विश्वं दहनकिरणैर्नोदिता द्वादशार्का |
( प्रविश्य संभ्रान्तः सप्रहारः । )
सूतः--परित्रायतां परित्रायतां कुमारः । ( इति पादयोः पतति । )
अश्वत्थामा--( विलोक्य । ) अये कथं ! तातस्य सारथिरश्वसेनः ? । आये ! ननु त्रैलोक्यत्राणक्षमस्य सारथिरसि । किं मत्तः परित्राणमिच्छसि ? ।
सूतः--( सकरुणम् । ) कुतोऽद्यापि ते तात: ? ।
अश्वत्थामा--( सावेगम् । ) किं तातो नामास्तमुपगतः ? ।
सूतः--अथ किम् ? ।
अश्वत्थामा--हा तात ! ( इति मोहमुपगतः ।)
सूतः--कुमार ! समाश्वसिहि समाश्वसिहि ।
अश्वत्थामा--( लब्धसंज्ञः सास्रम् ) हा तात ! हा सुतवत्सल ! हा लोकत्रयैकधनुर्धर ! हा जामदग्न्यास्त्रसर्वस्वप्रतिग्रहप्रणयिन् क्वासि ? । प्रयच्छ मे प्रतिवचनम् ।