त्रासो मृगाणां वयसां विरावो |
पुरुषः--यदाज्ञापयति देवः । ( इति निष्क्रम्य पुनः प्रविश्य सहर्षम् ।) देव ! पाञ्चालकः प्राप्तः ।
युधिष्ठिरः--त्वरितं प्रवेशय ।
पुरुषः--( निष्क्रम्य पाञ्चालकेन सह प्रविश्य । ) एष देवः । उपसर्पतु पाञ्चालकः ।
पाञ्चालकः--जयतु जयतु देवः । प्रियमावेदयामि महाराजाय देव्यै च ।
युधिष्ठिरः--पाञ्चालक ! कच्चिदासादिता तस्य दुरात्मनः पदवी ?
पाञ्चालकः--न केवलं पदवी । स एव दुरात्मा देवीकेशपाशस्पर्शपातकप्रधानहेतुरुपलब्धः ।
युधिष्ठिरः-- साधु भद्र! प्रियमावेदिम् । अथ दर्शनगोचरं गतः?
पाञ्चालकः--देव! समरगोचरं पृच्छ ।
द्रौपदी-- ( सभयम् ) कहं, समगरगोअरो वट्टइ मे णाहो ? । ( कथं, समरगोचरो वर्तते मे नाथः? )
युधिष्ठिरः--( साशङ्कम् )सत्यं, समरगोचरो मे वत्सः ?
पाञ्चालकः-- सत्यम् । किमन्यथा वक्ष्यते महाराजाय ।
युधिष्ठिरः--
त्रस्तं विनापि विषयादुरुविक्रमस्य |
( द्रौपदीमवलोक्य )अयि सुक्षत्रिये!
गुरूणां बन्धूनां क्षितिपतिसहस्रस्य च पुरः |
अथवा कृतं संदेहेन ।