अन्यथा करणेऽनर्थः स्वरवर्णविपर्ययात् ॥ ११६ ॥ |
जपं नियमेनैव कुर्यात् । तत्र कारणमाह, अकृताविति । अकृतौ नियमेनाकरणे प्रत्यवायतः पापप्राप्ते, अन्यथाकरणे विधिमतिरिच्य करणे स्वरवर्ण विपर्ययात् स्वरस्य वर्णस्य च व्यत्यासात् । “इंद्रशत्रुर्वथस्वे "स्यादिष्विव स्वरतो ऽपराधादिंद्रशत्रोर्यथानर्थोऽभूतथानर्थो निधनमेव स्यात् ॥ ११६ ॥
ननु क्षुदवाधायां दृष्टानर्थत्वात्तन्निवारणे नियमाभावो युज्यते । विपरीत भावनाया अतथात्वान्मैवमित्यत आह, क्षुथेति ।
क्षुथेव दृष्टबाधाकृद्विपरीता च भावना । |
स्पष्टोऽर्थः । शुद्धायाः प्रत्यक्षत्वाद्यथाकथं निवर्तनीया । तथैव विपरीत भावनायाः दुःखहेतुत्वस्यानुभवसिद्धत्वात् यथाकथं सापि निवर्तनीयेति भावः॥११७॥
तदुपायं पूर्वोक्तम् स्मारयति, उपाय इति ।
उपायः पूर्वमेवोक्तस्तच्चिन्ताकथनादिकः । |
पूर्वमेव षडुतरशततमे श्लोके । स्पष्टमन्यत् । एकपरत्वेऽपि भाव्यैकपरत्वे सत्यपि मूर्तिध्याने ध्येयैकपरत्ववदत्र भाव्यैकपरत्वमित्येकपरत्वेन भावनाया ध्यान साम्येवेति भावः ॥ ११८ ॥
ब्रह्माभ्यासरूपम् एतदेकपरत्वे इव ध्यानरूपेऽपि तस्मिन्निर्बंघो माभूत्, अविशेषात् । इत्याशंक्य तस्मिन् निर्बधावश्यकतां तत्स्वरूपप्रदर्शनेन विशदयति, मूर्तीति ।
मूर्तिप्रत्ययसांतत्यमन्यानन्तरितं धियः । |
अन्यानन्तरितं अन्यैर्विजातीयप्रत्ययैरनन्तरितमव्यवहितं धियो मूर्तिप्रत्यय सांतत्वं मूर्तेः ध्येयदेवतायाः प्रत्यया ज्ञानानि तेषां सांतत्यं संततस्याविच्छिन्नस्य