आचार्यस्य वसेदन्ते कालं कृत्वा सुनिश्चितम् ॥
अन्ते समीपे एतावन्तं कालमस्मत्समीपे स्थातव्यमित्याचार्योक्तकालपरिमाणं सुनिश्चितं कृत्वेत्यर्थः । आचार्यस्यापि कर्तव्यमाह स एव--
आचार्यश्शिक्षयेदेनं स्वगृहे दत्तभोजनम् ।
न चान्यत्कारयेत्कर्म पुत्रवच्चैनमाचरेत् ॥
नारदः--
आविद्याग्रहणाच्छिष्यः शुश्रूषेत्प्रयतो गुरुम् ।
एतच्च गुरुदारेषु गुरुपुत्रे तथैव च ॥
वेदत्रयाध्यायिनां त्रयाणामप्युपदेशः--
समावृत्तश्च गुरवे प्रदाय गुरुदक्षिणाम् ।
प्रतीयास्वगृहानेषा शिष्यवृत्तिरुदाहृता ॥
गृहान् आत्मीयगृहान् । प्रतीयात्-- प्राप्नुयात् । कात्यायनस्तु विशेषमाह--
यस्तु न ग्राहयेच्छिल्पं कर्माण्यन्यानि कारयेत् ।
प्राप्नुयात्साहसं पूर्वं तस्माच्छिष्यो निवर्तते ॥
शिक्षितोऽपि श्रितं काममन्तेवासी समाचरेत् ।
तत्र कर्म च यत्कुर्यादाचार्यस्यैव तत्फलम् ॥
तत्र हारीतः--
गृहीतशिल्पस्समये कृत्वाऽऽचार्यं प्रदक्षिणम् ।
शक्तितश्चानुमान्यैनं अन्तेवासी निवर्तते ॥
एते शिष्यादयश्चतुर्विधाः-- शिष्योऽन्तेवासी भृतकोऽधिकर्मकृत् इति । तथा च--
शिष्यान्तेवासिभृतकाश्चतुर्थस्त्वधिकर्मकृत् ।
