|
तां शम्भलीं रात्रिमपास्य दूरे |
( आकाशे कर्णे दत्वा ) मार्प ! किमात्थ ? । आः किमेदं अणुचिदं मन्तीअदि । कहिं सुरासुरमहणिप्यमाणपाअफंसो भअवं सृरो । कहिं माआवंचिदसअलभुअणो धुत्तज[१]णो ।
( समयम्) अलमलमुच्चैःकारमालापेन। किं न श्रुतं त्वया----
|
दिवा निरीक्ष्य वक्तव्यं रात्रौ नैव च नैव च ॥ |
किमात्थ ?। किं मं भाएसि ! णत्थि मे धुत्तादो भ[२]अं ।
( नेपथ्ये )
आः क्षुद्र मिध्यागरिष्ट ! तिष्ठ तिष्ठ ।
|
उत्सङ्गे सिन्धुभर्तुर्वसति मधुरिपुर्गाढमाक्ष्लिप्य लक्ष्मी- |
सूत्र०-( स्तुत्वा ) अये ! कर्पूरको नाम धूर्तोऽयमितः फ्रुद्धोऽभ्युपैति । तन्नेह युज्यते स्थातुम् ।
( इनि नेिष्क्रान्तः )
प्रस्तावना
( तत प्रशिाति कर्पूरकः. )
कर्पूरकः-(सक्रोधम्) अपि च । रे मार्य ! भकललोककामदुघां मापायिद्यां दूष्यतः कथं न यिदीर्णं रसनया भवतः? पश्य रे पश्य !
|
फथमकृत रघूणांमग्रणीर्वालिभङ्गं |
