← सभापर्व-092 महाभारतम्
द्वितीयपर्व
महाभारतम्-02-सभापर्व-093
वेदव्यासः
सभापर्व-094 →

कुप्यतोऽर्जुनस्य युधिष्ठिरेण परिसान्त्वनम्।। 1।। धृतराष्ट्रेण वरं वरयेति द्रौपदीम्प्रति चोदनम्।। 2।। तत्प्रार्थनया धृतराष्ट्रेण युधिष्ठिरादीनामदासत्ववरदानम्।। 3।।

  1. 001
  2. 002
  3. 003
  4. 004
  5. 005
  6. 006
  7. 007
  8. 008
  9. 009
  10. 010
  11. 011
  12. 012
  13. 013
  14. 014
  15. 015
  16. 016
  17. 017
  18. 018
  19. 019
  20. 020
  21. 021
  22. 022
  23. 023
  24. 024
  25. 025
  26. 026
  27. 027
  28. 028
  29. 029
  30. 030
  31. 031
  32. 032
  33. 033
  34. 034
  35. 035
  36. 036
  37. 037
  38. 038
  39. 039
  40. 040
  41. 041
  42. 042
  43. 043
  44. 044
  45. 045
  46. 046
  47. 047
  48. 048
  49. 049
  50. 050
  51. 051
  52. 052
  53. 053
  54. 054
  55. 055
  56. 056
  57. 057
  58. 058
  59. 059
  60. 060
  61. 061
  62. 062
  63. 063
  64. 064
  65. 065
  66. 066
  67. 067
  68. 068
  69. 069
  70. 070
  71. 071
  72. 072
  73. 073
  74. 074
  75. 075
  76. 076
  77. 077
  78. 078
  79. 079
  80. 080
  81. 081
  82. 082
  83. 083
  84. 084
  85. 085
  86. 086
  87. 087
  88. 088
  89. 089
  90. 090
  91. 091
  92. 092
  93. 093
  94. 094
  95. 095
  96. 096
  97. 097
  98. 098
  99. 099
  100. 100
  101. 101
  102. 102
  103. 103
वैशम्पायन उवाच।। 2-93-1x
द्रौपद्या वचनं श्रुत्वा चुकोपाथ धनञ्जयः।
स तदा क्रोधताम्राक्ष इदं वचनमब्रवीत्।।
2-93-1a
2-93-1b
अयं तु मां वारयते धर्मराजो युधिष्ठिरः।
इत्युक्त्वा क्रोधताम्राक्षो धनुरादाय वीर्यवान्।।
2-93-2a
2-93-2b
सव्यसाची समुत्पत्य ताञ्छत्रून्समुदैक्षत।
उद्यतं फल्गुनं तत्र ददृशुः सर्वपार्थिवाः।।
2-93-3a
2-93-3b
युगान्ते सर्वलोकांस्तु दहन्तमिव पावकम्।
वीक्षमाणं धनुष्पामिं हन्तुकामं मुहुर्मुहुः।।
2-93-4a
2-93-4b
हन्तुकामं पशून्क्रुद्धं रुद्रं दक्षक्रतौ यथा।
तथाभूतं नरं दृष्ट्वा विषेदुस्तत्र मानवाः।।
2-93-5a
2-93-5b
धनञ्जयस्यव वीर्यज्ञा निराशा जीविते तदा।
मृतभूता भवन्सर्वे नेत्रैरनिमिषैरिव।।
2-93-6a
2-93-6b
अर्जुनं धर्मपुत्रं च समुदैक्षन्त पार्थिवाः।
क्रुद्धं तदाऽर्जुनं दृष्ट्वा पृथिवी च चचाल ह।।
2-93-7a
2-93-7b
खेचराणि च भूतानि वित्रेसुर्वै भयार्दिताः।
नादित्यो विरराजाथ नापि वान्ति च मारुताः।
2-93-8a
2-93-8b
न चन्द्रो न च नक्षत्रं द्यौर्दिशोन न विभान्ति ह।
सर्वमाविद्धमभवज्जगत्स्थावरजङ्गमम्।।
2-93-9a
2-93-9b
उत्पतन्स वभौ पार्तो दिवाकर इवाम्बरे। 2-93-10a
पार्थं दृष्ट्वा क्रुद्धं कालान्तकयमोपमम्।
भीमसेनो मुदा युक्तो युद्धायैव मनो दधे।।
2-93-11a
2-93-11b
पाञ्चाली च ददर्शाथ सुसङ्क्रुद्धं धनञ्जयम्।
हन्तुकामं रिपून्मर्वान्सुपर्णमिव पन्नगान्।।
2-93-12a
2-93-12b
दुष्प्रेक्षः सोऽभवत्क्रुद्धो युगान्ताग्निरिव ज्वलन्।
तं दृष्ट्वा तेजसा युक्तं विव्यधुः पुरवासिनः।।
2-93-13a
2-93-13b
उत्पतन्तं तु वेगेन ततो दृष्ट्वा धनञ्जयम्।
जग्राह स तदा राजा पुरुहूतो यथा हरिम्।।
2-93-14a
2-93-14b
उवाच स घृणी ज्येष्ठो धर्मराजो युधिष्ठिरः।
मा पार्थ साहसं कार्षीर्मा विनाशं गमेद्यशः।।
2-93-15a
2-93-15b
अहमेतान्पापकृतो द्यूतज्ञान्दग्धुमुत्सहे।
कन्त्त्वसत्यगतिं दृष्ट्वा क्रोधो नाशमुपैति मे।।
2-93-16a
2-93-16b
त्वमिमं जगतोऽर्थे वै कोपं संयच्छ पाण्डव।। 2-93-17a
वैशम्पायन उवाच।। 2-93-18x
एवमुक्तस्तदा राज्ञा पाण्डवोऽथ धनञ्जयः।
क्रोधं संशमयन्पार्थो धार्तराष्ट्रं प्रति स्थितः।।
2-93-18a
2-93-18b
तस्मिन्वीरे प्रशान्ते तु पाण्डवे फल्गुने पुनः।
सुसम्प्रहृष्टमभवज्जगत्स्थावरजङ्गमम्।।
2-93-19a
2-93-19b
वारितं च तथा दृष्ट्वा भ्रात्रा पार्थं वृकोदरः।
बभूव विमना राजन्नभून्निश्शब्दमत्र वै।।
2-93-20a
2-93-20b
ततो राज्ञो धृतराष्ट्रस्य गेहे
गोमायुरुच्चैर्व्याहरदग्निहोत्रे।
तं रासभाः प्रत्यभाषन्त राज-
न्समन्ततः पक्षिणश्चैव रौद्राः।।
2-93-21a
2-93-21b
2-93-21c
2-93-21d
तं वै शब्दं विदुरस्तत्त्ववेदी
शुश्राव घोरं सुबलात्मजा च।
भीष्मो द्रोणो गौतमश्चापि विद्वान्
स्वस्तिस्वस्तीत्यपि चैवाहुरुच्चैः।।
2-93-22a
2-93-22b
2-93-22c
2-93-22d
ततो गान्धारी विदुरश्चापि विद्वां-
स्तमुत्पातं घोरमालक्ष्य राज्ञे।
निवेदयामासतुरार्तवत्तदा
ततो राजा वाक्यमिदं बभाषे।।
2-93-23a
2-93-23b
2-93-23c
2-93-23d
धृतराष्ट्र उवाच।। 2-93-24x
हतोऽसि दुर्योधन मन्दबुद्धे
यस्त्वं सभायां कुरुपुङ्गवानाम्।
स्त्रियं समाभाषसि दुर्विनीत
विशेषतो द्रौपदीं धर्मपत्नीम्।।
2-93-24a
2-93-24b
2-93-24c
2-93-24d
वैशम्पायन उवाच।। 2-93-25x
एवमुक्त्वा धृतराष्ट्रो मनीषी
हितान्वेषी बान्धवानामपायात्।
कृष्णां पाञ्चालीमब्रवीत्सान्त्वपूर्वं
2-93-25a
2-93-25b
2-93-25d
विमृश्यैतत्प्रज्ञया तत्त्वबुद्धिः।। 2-93-26a
धृतराष्ट उवाच।। 2-93-26x
वरं वृणीष्व पाञ्चालि मत्तो यदभिवाञ्छसि। 2-93-26b
वधूनां हि विशिष्टा मे त्वं धर्मपरमा सती।। 2-93-27a
द्रौपद्युवाच।। 2-93-27x
ददासि चेद्वरं मह्यंवृणोमि भरतर्षभ।
सर्वधर्मानुगः श्रीमानदासोऽस्तु युधिष्ठिरः।।
2-93-27a
2-93-27b
मनस्विनमजानन्तो मैवं ब्रूयुः कुमारकाः।
एतं वै दासपुत्रेति प्रतिविन्ध्यं ममात्मजम्।।
2-93-28a
2-93-28b
राजपुत्रः पुरा भूत्वा यथा नान्यः पुमान्क्वचित्।
लालितो दासपुत्रत्वं पश्यन्नश्येद्धि भारत।।
2-93-29a
2-93-29b
धृतराष्ट्र उवाच।। 2-93-30x
एवं भवतु कल्याणि यथा त्वमभिभाषसे।
द्वितीयं ते वरं भद्रे ददानि वरयस्व ह।
मनो हि मे वितरति नैकं त्वं वरमर्हसि।।
2-93-30a
2-93-30b
2-93-30c
द्रौपद्युवाच।। 2-93-31x
सरथौ सघनुष्कौ न भीमसेनधनञ्जयौ।
यमौ च वरये राजन्नदासान्स्ववशानहम्।।
2-93-31a
2-93-31b
धृतराष्ट्र उवाच।। 2-93-32x
तथाऽस्तु ते महाभागे यथा त्वं नन्दिनीच्छसि।
तृतीयं वरयास्मत्तो नासि द्वाभ्यां सुसंस्कृता।
2-93-32a
2-93-32b
त्वं हि सर्वस्नुषाणां मे श्रेयसी धर्मचारिणी ।। 2-93-33a
द्रौपद्युवाच। 2-93-33x
लोभो धर्मस्य नाशाय भगवन्नाहमुत्सहे।
अनर्हा वरमादातुं तृतीयं राजसत्तम।।
2-93-33a
2-93-33b
एकामाहुर्वैश्यवरं द्वौ तु क्षत्रस्त्रियो वरौ।
त्रयस्तु राज्ञो राजेन्द्र ब्राह्मणस्य शतं वराः।।
2-93-34a
2-93-34b
पापीयांस इमे भूत्वा सन्तीर्णाः पतयो मम।
वेत्स्यन्ति चैव भद्राणि राजन्पुण्येन कर्मणा।।
2-93-35a
2-93-35b
।। इति श्रीमन्महाभारते सभापर्वणि
द्यूतपर्वणि त्रिनवतितमोऽध्यायः।।93 ।।

2-93-21 अग्निहोत्रे गृह्याग्निसमीपे।।

सभापर्व-092 पुटाग्रे अल्लिखितम्। सभापर्व-094
"https://sa.wikisource.org/w/index.php?title=महाभारतम्-02-सभापर्व-093&oldid=50587" इत्यस्माद् प्रतिप्राप्तम्