"ऋग्वेदः सूक्तं १.२६" इत्यस्य संस्करणे भेदः

 

सः । इमम् । नः । अध्वरम् । यज ॥

 

वरुणेन अग्निस्तुतौ प्रेरितः शुनःशेपः एतदादिसूक्तद्वयेन अग्निमस्तौत् । तया च आम्नायते-’तं वरुण उवाचाग्निर्वै देवानां मुखं सुहृदयतमस्तं नु स्तुह्यथ त्वोत्स्रक्ष्याम इति सोऽग्निं तुष्टावात उत्तराभिर्द्वाविंशत्या' (ऐ. ब्रा. ७.१६ ) इति । हे "मियेध्य मेधस्य यज्ञस्य योग्य "ऊर्जां “पते अन्नानां पालकाग्ने “वस्त्राणि आच्छादकानि तेजांसि “वसिष्व आच्छादय । प्रज्वलितस्तेजसा भवेत्यर्थः । “हि यस्मात् प्रज्वलितः तस्मात् सः तादृशस्त्वं "नः अस्मदीयम् “इमम् "अध्वरं यज निष्पादय ॥ वसिष्व। ‘वस आच्छादने'। लोटि ‘थासः से'।“ सवाभ्यां वामौ'। ‘छन्दस्युभयथा' इति आर्धधातुकत्वात् ‘आर्धधातुकस्येड्वलादेः' ( पा. सू. ७. २. ३५) इति इडागमः । लसार्वधातुकानुदात्तत्वे धातुस्वरः । ‘अन्येषामपि दृश्यते' इति संहितायां दीर्घः । मियेध्य । मकारैकारयोर्मध्ये इयागमश्छान्दसः । ऊर्जां पते । ‘सुबामन्त्रिते' इति पराङ्गवद्भावात् षष्ठ्यामन्त्रितस्य समुदायस्य आष्टमिको निघातः । सेमम् । ‘सोऽचि लोपे चेत्पादपूरणम्' इति सोर्लोपः ॥

 

अग्ने । दिवित्मता । वचः ॥

 

 

 

सखा । सख्ये । वरेण्यः ॥

 

 

 

सीदन्तु । मनुषः । यथा ॥

 

 

 

इमाः । ऊं इति । सु । श्रुधि । गिरः ॥

 

 

 

त्वे इति । इत् । हूयते । हविः ॥

 

 

 

प्रियाः । सुऽअग्नयः । वयम् ॥

 

 

 

सुऽअग्नयः । मनामहे ॥

 

 

 

मिथः । सन्तु । प्रऽशस्तयः ॥

 

 

 

चनः । धाः । सहसः । यहो इति ॥

 

}}