|
<div class="verse">
<pre>
नमो मित्रस्य वरुणस्य चक्षसे महो देवाय तदतदृतं रतंसपर्यतसपर्यत ।
दूरेद्र्शेदूरेदृशे देवजाताय केतवे दिवसदिवस्पुत्राय पुत्रायसूर्यायसूर्याय शंसत ॥॥१॥
सा मा सत्योक्तिः परि पातु विश्वतो दयावाद्यावा च यत्रततनन्नहानियत्र ततनन्नहानि च ।
विश्वमन्यन निविश्वमन्यन्नि विशते यदेजतिविश्वाहापोयदेजति विश्वाहापो विश्वाहोदेति सूर्यः ॥॥२॥
न ते अदेवः परदिवोप्रदिवो नि वासते यदेतशेभिः पतरैरथर्यसिपतरै रथर्यसि ।
पराचीनमन्यदनुप्राचीनमन्यदनु वर्तते रज उदन्येनज्योतिषाउदन्येन ज्योतिषा यासि सूर्य ॥॥३॥
येन सूर्य जयोतिषाज्योतिषा बाधसे तमो जगच्च विश्वमुदियर्षिभानुनाविश्वमुदियर्षि भानुना । ▼तेनास्मद्विश्वामनिरामनाहुतिमपामीवामप दुष्वप्न्यं सुव ॥४॥
विश्वस्य हि परेषितोप्रेषितो रक्षसि वरतमहेळयन्नुच्चरसिस्वधाव्रतमहेळयन्नुच्चरसि स्वधा अनु । ▼यदद्य तवात्वा सूर्योपब्रवामहै तं नो देवानुदेवा अनु मंसीरत करतुमक्रतुम् ॥॥५॥▼तं नो द्यावापृथिवी तन्न आप इन्द्रः शृण्वन्तु मरुतो हवं वचः ।
मा शूने भूम सूर्यस्य सन्द्र्शिभद्रंसंदृशि भद्रं जीवन्तो जरणामशीमहि ॥॥६॥▼विश्वाहा तवात्वा सुमनसः सुचक्षसः परजावन्तोप्रजावन्तो अनमीवानागसःअनमीवा अनागसः । ▼उद्यन्तं तवात्वा मित्रमहो दिवे-दिवेदिवेदिवे जयोगज्योग्जीवाः जीवाःप्रतिप्रति पश्येम सूर्य ॥॥७॥▼महि जयोतिर्बिभ्रतंज्योतिर्बिभ्रतं तवात्वा विचक्षण भास्वन्तं चक्षुषे चक्षुषेचक्षुषेचक्षुषे मयः । ▼आरोहन्तं बृहतः पाजसस्परि वयं जीवाः प्रति पश्येम सूर्य ॥८॥
यस्य ते विश्वा भुवनानि केतुना परप्र चेरते नि च विशन्तेक्तुभिःविशन्ते अक्तुभिः । ▼अनागास्त्वेन हरिकेश सूर्याह्नाह्ना नोवस्यसा-वस्यसोदिहिनो ॥वस्यसावस्यसोदिहि ॥९॥▼शं नो भव चक्षसा शं नो अह्ना शं भानुना शंहिमाशं हिमा शं घर्णेनघृणेन । ▼यथा शमध्वञ्छमसद्दुरोणे तत्सूर्य द्रविणं धेहि चित्रम् ॥१०॥
अस्माकं देवा उभयाय जन्मने शर्म यछतयच्छत दविपदेचतुष्पदेद्विपदे चतुष्पदे । ▼अदत्पिबदूर्जयमानमाशितं तदस्मे शं योररपो दधातन ॥११॥
यद्वो देवाश्चकृम जिह्वया गुरु मनसो वा प्रयुती देवहेळनम् ।
अरावा यो नो अभि दुच्छुनायते तस्मिन्तदेनो वसवो नि धेतन ॥१२॥
▲येन सूर्य जयोतिषा बाधसे तमो जगच्च विश्वमुदियर्षिभानुना ।
तेनास्मद विश्वामनिरामनाहुतिमपामीवामप दुष्वप्न्यं सुव ॥
▲विश्वस्य हि परेषितो रक्षसि वरतमहेळयन्नुच्चरसिस्वधा अनु ।
▲यदद्य तवा सूर्योपब्रवामहै तं नो देवानु मंसीरत करतुम ॥
तं नो दयावाप्र्थिवी तन न आप इन्द्रः शर्ण्वन्तु मरुतोहवं वचः ।
▲मा शूने भूम सूर्यस्य सन्द्र्शिभद्रं जीवन्तो जरणामशीमहि ॥
▲विश्वाहा तवा सुमनसः सुचक्षसः परजावन्तो अनमीवानागसः ।
▲उद्यन्तं तवा मित्रमहो दिवे-दिवे जयोग जीवाःप्रति पश्येम सूर्य ॥
▲महि जयोतिर्बिभ्रतं तवा विचक्षण भास्वन्तं चक्षुषे चक्षुषे मयः ।
आरोहन्तं बर्हतः पाजसस परि वयंजीवाः परति पश्येम सूर्य ॥
▲यस्य ते विश्वा भुवनानि केतुना पर चेरते नि च विशन्तेक्तुभिः ।
▲अनागास्त्वेन हरिकेश सूर्याह्नाह्ना नोवस्यसा-वस्यसोदिहि ॥
▲शं नो भव चक्षसा शं नो अह्ना शं भानुना शंहिमा शं घर्णेन ।
यथा शमध्वञ्छमसद दुरोणेतत सूर्य दरविणं धेहि चित्रम ॥
▲अस्माकं देवा उभयाय जन्मने शर्म यछत दविपदेचतुष्पदे ।
अदत पिबदूर्जयमानमाशितं तदस्मेशं योररपो दधातन ॥
यद वो देवाश्चक्र्म जिह्वया गुरु मनसो वा परयुतीदेवहेळनम ।
अरावा यो नो अभि दुछुनायते तस्मिन तदेनोवसवो नि धेतन ॥
</pre>
</div>
| 