"लक्ष्मीनारायणसंहिता/खण्डः १ (कृतयुगसन्तानः)/अध्यायः ३०४" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
पङ्क्तिः १०:
<poem><span style="font-size: 14pt; line-height: 200%">
श्रीनारायण उवाच-
पुरुषोत्तमसंज्ञोऽसौ सविता जगतः पतिः ।। १ ।। राधा कृष्णात्मिका शक्तिः साधिका भक्तकर्मणाम् ।। २ ।। सा राधा कृष्णसेवायां गोलोके नित्यमस्ति हि ।। ३ ।। ऐच्छद् रूपान्तरं धर्तुं तावत् कन्या व्यजायत ।। ४ ।। गोलोके राधया साकं रमते निजमन्दिरे ।। ५ ।। यथेष्टसिद्धिसम्पन्ना गुप्तैश्वर्यादिशालिनी ।। ६ ।। तदा कन्या तु सावित्री समाधौ समतिष्ठति ।। ७ ।। आत्मसुखातिसंमग्ना ध्यायति ब्रह्म वै परम् ।। ८ ।। ब्रह्मणः कीदृशं रूपं कति वा सन्ति तानि च ।। ९ ।। तदैश्वर्याणि तेषां च कीदृश्यो वै विभूतयः ।। १० ।। अवातरच्छनैर्मूलाधारचक्रे तु योगिनी ।। ११ ।। तेनाऽसंख्यगणेशानां श्रीकृष्णांशस्वरूपिणाम् ।। १२।। गुदामूलस्थितं चक्रं परित्यज्याग्रमाययौ ।। १३ ।। तत्र प्रजापतौ स्थित्वा संयमं सा चकार ह ।। १४।। ब्रह्माण्डेषु त्वनन्तेषु धामानि वीक्ष्य सुन्दरी ।। १५।। तत्र स्थित्वा तु सर्पिण्यां संयमं सा विधाय च ।। १६।। तस्माद् यान्ति महानाड्यस्तेजोमय्योऽप्यसंख्यकाः ।। १७।। काश्चित्स्वर्गादिसत्यान्तान् काश्चिदावरणादिकान् ।। १८।। या या यद्यत् स्थलं यान्ति तत्तन्मार्गेण सुन्दरी ।। १९।। ब्राह्माण्डिकविभूतीश्च पुनरागत्य तत्स्थलम् ।।२० ।। तत्र वै प्रणवं श्रुत्वा चक्रे ब्रह्मणि संयमम् ।।२१।। तत्र कृतेन सावित्री संयमेनैश्वरीकृतौ ।।२२।। प्राकृतेषु तया सादाशैवेष्वावरणेषु च ।।२३।। तत्स्थलं पुनरागत्य ययावूर्ध्वं तु कण्ठगम् ।।२४।। वासुदेवेऽनिरुद्धे च प्रद्युम्ने च सुकर्षणे ।।२५।। कण्ठं देशं पुनरायादूर्ध्वं च भ्रूकुटौ तु सा ।।२६।। गत्वाऽऽज्ञाचक्रमासाद्य चकार संयमं शनैः ।
दृष्टस्तत्र गुरुः साक्षात् परब्रह्मात्मकस्तया ।।२७।। परब्रह्मस्वरूपाद् यः प्राविर्बभूव वेदकृत् ।।२८।। तस्यांऽके तु स्थितां दिव्यां स्वां सावित्री विलोक्य वै ।।२९।। क्षणं विचारयामास याऽहं गोलोकवासिनी ।।३०।। अजसक्थिगतं यन्मे रूपं तत्कुत आगतम् ।। ३ १।। पितामहीं च तत्सर्वं पृच्छाम्यत्रैव कारणम् ।।३२।। पितामह्या समाकृष्टा लीना बभूव सुन्दरी ।।३३।। क्व गोलोकस्थिता कन्या क्वाऽजांऽकस्था पितामही ।।३४।। ससंभ्रमा ययौ कर्तुं राधिका यत्र राजते ।।३५।। श्रुत्वा राधा तु तां प्राह कन्ये त्वं मत्स्वरूपिणी ।।३६।। जगत्प्रसूस्वरूपा या मायाशक्तिः परा मता ।।३७।। ब्रह्मपत्नी ब्रह्मतन्वी ब्रह्मणोऽर्थे विनिर्मिता ।।३८।। वर्तसेऽनादिकालत्वात् प्रत्यजं तु नवा नवा ।।३९।। अथाराधय तं देवं प्राप्स्यसे तपसो बलात् ।।४०।। तावत्तत्र द्वादशिकादिने प्रातः समशृणोत् ।।४१ ।। अधिमासव्रतं देव्यः कुर्वन्तु मानसप्रदम् ।।।४२।। दिनैकव्रतमात्रेण दास्यते पुरुषोत्तमः ।।।४३।। त्रिस्पृशाव्रततस्त्वद्य सहस्रगुणकं फलम् ।।४४।। फलाहारं च वा दुग्धपानं दधिप्रभोजनम् ।।४५।। यवाहारं च वा शाकाहारं कन्दादनं च वा ।।४६।। पुष्पादनं निरदनं पवनादनमेव वा ।।४७।। द्वादश्यामधिमासेऽत्र लभन्तां शाश्वतं सुखम् ।।४८।। अव्याकृतं च वैकुण्ठं मायालोकं च वैष्णवम् ।।४९।। श्रीपुरं चापि वैराज्यं हैरण्यगार्भिकं च वा ।।५०।। सत्यं वा ब्रह्मणः स्थानं वह्नेर्वा सौर्यमेव वा ।।५ १।। ऐन्द्रं च वारुणं स्थानं याम्यं कौबेरमेव वा ।।५२।। भुवो राज्यं च वा भौमं चातलेयादिकं नु वा ।।५३ ।। कौमारं ब्राह्मचर्यं वा यौगं वाऽऽत्मपदं शुभम् ।।।५४।। राज्यं सार्वभौमं वा साम्राज्यं वापि मानवम् ।।५५।।। स्त्रीराज्यं वापि कैलासं कामराज्यं च शाश्वतम् ।।५६।। पत्नीमत्त्वं पतिमत्त्वं पुत्रपुत्रीसुसम्पदः ।।।।५७।।। यद्यदिच्छेद् व्रती त्वद्य द्वादश्यां हरिवासरे ।।५८।। अद्य मे पूजनं कुर्यात् प्रातः स्नात्वा गृहान्तरे ।।।५९।।। पञ्चामृतैश्च मे स्नानं शुद्धोदाप्लवनं तथा ।।६०।। यथाशक्ति प्रकुर्याच्च धूपदीपाभिवन्दनम् ।।६१।। जाम्बूलं जलपानं च दक्षिणां नमणं चरेत् ।।६२।। कुंकुमाऽक्षततुलसीफलैरर्घ्यं समर्पयेत् ।।६३।। व्रतं चापि प्रपूर्णं स्यात् तव केशवपूजनात् ।।६४।। क्रमाऽक्रमौ न विदितौ न ज्ञातं त्वदभीष्टकम् ।।६५।। अधिमासोऽसि देवेश! ह्यधिवर्षाकर! प्रभो! ।।६६।। कृष्णनारायण विष्णो पार्वतीश प्रभेश्वर ।।६७।। विश्वसृड् राधिकाकान्त कमलाकान्त केशव ।। ६८।। इत्यभ्यर्थ्य हरिं नत्वा प्रातर्मध्ये निशीथके ।।६९।। रञ्जयेन्नृत्यगीतैश्च सवाद्येन विसर्जयेत् ।।७०।। नरो नारी कुमारी वा कुमारो देवताऽथवा ।।७ १।। पातालवासिनी यद्वा तादृशा नरवर्गिणः ।।।७२।।। यदिच्छन्ति त्वाप्नुवन्ति प्रतिजाने न संशयः ।।७३।। बाह्याभावे हृदि मेऽपि भावभिन्नं सुपूजनम् ।।७४।। अद्याऽधिमासके त्वस्मि कृपावर्षी परेश्वर ।।७५।। तस्मान्मे कृपया भक्ताः कृत्वा किञ्चिदथो व्रतम् ।।७६।। इति श्रुत्वा तु सावित्री जहर्ष चाति सुन्दरी ।।७७।। मया समाधौ ब्रह्मा वै परमेष्ठी पितामहः ।।७८।। मत्स्वरूपा मया दृष्टा तस्यां लिल्येऽप्यहं तदा ।।७९।। विश्वस्रष्टा पतिः सोयं प्राप्तव्यो मानसे स्थितः ।।८० ।। पूजनं देवदेवस्याऽऽचरिष्यामि यथाबलम् ।।८ १।। नित्यगोलोकधाम्नश्च विभूतेर्मेऽस्ति वर्ष्म यत् ।।८२।। तस्मान्मे ब्रह्मणो योगो यथा येन च वर्ष्मणा ।।८३।। इति श्रुत्वा दुन्दुभिश्च तामाह पुरुषोत्तमः ।।८४।। वह्निपुत्रसुवर्णस्य मूर्तिरूपं विधापय ।।८५।। ब्रह्माणं च तथा तस्य सावित्रीं कानकं कुरु ।।८६ ।। इत्येवं वै व्रते त्वद्य पूजनं दानमित्यपि ।।८७ ।। सर्वं विधास्यते तेऽर्थं मा चिन्तां कुरु कन्यके ।।८८।। योगबलेन सौवर्णं मेरोर्भागात् समर्जितम् ।।८९।। ब्रह्माणं चापि सावित्रीं सौवर्णीं मूर्तिमेव ह ।।९० ।। भोजयित्वा पाययित्वा प्रार्थ्य नीराजनं व्यधात् ।।९ १ ।। विसर्जयति यावत्तान्देवाँस्तावद्धरिः स्वयम् ।।९२।। प्रसन्नवदनः सर्वशोभाढ्यो वरदानदः ।।९३।। सावित्री प्राह देवेशं देहि योगं तु वेधसः ।। ९४।। नेत्रे प्रमील्य मद्ध्यानं कुरु सावित्रि वै क्षणम् ।।९५।। नारायणेन यत्प्रोक्तं तथैवाऽऽचरदादरात् ।।९६।। अथ प्रातः प्रपूज्यैवं मध्याह्नेऽपि तथाऽकरोत् ।।९७।। दोलायां तां कृष्णनारायणं लक्ष्मीं तथा ह्यजम् ।।९८।। तावत्प्राह पुनस्तत्राऽऽगत्य श्रीपुरुषोत्तमः ।।९९।। विसर्जनं कुरु मेऽत्र गच्छाम्यक्षरधाम यत् ।। १०० ।। वैराजे सूक्ष्मरूपेण प्रविश त्वं पुरा ततः ।। १०१ ।। जातमात्रा युवतीं त्वां वैराजोऽजाय दास्यति ।। १ ०२।। कल्याणि गच्छ ते स्वस्ति सौभाग्यं शाश्वतं भवेत् ।। १०३।। सावित्रीश्रीहरेमूर्त्यै पुष्पाञ्जलिं प्रदाय च ।। १ ०४।। दानं ददौ सुवर्णस्य मूर्तीनां ब्रह्मवर्चसे ।। १०५।। आशिषं च ततः प्राप्य भव सौभाग्यसुन्दरी ।। १०६ ।। राधां कृष्णं ततो नत्वा द्रागेवाऽदृश्यतां ययौ ।। १ ०७।। प्रसवं प्राप्य कन्या सा सावित्री युवती तदा ।। १ ०८।। समुत्पन्नां ददौ चेशसमाजे विधिना विराट् ।। १०९ ।। जगन्माताऽभवत्प्राप्य ब्रह्माणं पतिमीश्वरम् ।। ११० ।। सावित्र्या ब्रह्मपत्नीत्वं यथाजातं तदिष्टदम् ।। १११ ।। </span></poem>
|