"पृष्ठम्:दैवम् (पुरुषकारव्याख्यासमेतम्).pdf/४५" इत्यस्य संस्करणे भेदः

उत्तरदायी रूप से इतिहास देखें

← पुरातनतरं सम्पादनम्नवतरं सम्पादनम् →

@@ पुटस्थितिः / पुटस्थितिः @@
-परिष्कृतम्
+पुष्टितम्
@@ पुटाङ्गम् (उपयोगार्थम्) : / पुटाङ्गम् (उपयोगार्थम्) : @@
@@ पङ्क्तिः १: / पङ्क्तिः १: @@
 त्योक्तः । पक्षान्तरे तु मारणादिष्वन्यतः सिद्धत्वात् ततोऽन्य-
-त्रैवानेन विधिर्युक्तः । 'ज्ञा 'नियोगे'। आज्ञापयेत् ॥
+त्रैवानेन विधिर्युक्तः । 'ज्ञा <ref><ref>'नियोगे'। आज्ञापयेत् ॥
 <poem>{{gap}}{{bold|मिमीते मायते माने माति तत्रैव शब्लुकि ।
 {{gap}}मयते प्रणिदानेऽर्थे}}</poem>
+{{gap}}'माङ् माने शब्दे च'। जुहोत्यादिः। माङ्मानशब्दयोरित्यनुक्तिर<ref><ref>न्वाचयद्वारा शब्दे प्रयोगाप्राचुर्यार्था नूनम् । यदाह 'गाधृ प्रतिष्ठालिप्सयोर्ग्रन्थे च' इत्यत्र क्षीरस्वामी- <ref><ref>अत्र पृथक्पाठो विरलप्रयोगार्थ' इति । व्यभिचरति चैतत् 'पूयी विशरणे दुर्गन्धे च' इत्यादौ । 'भृञामिद्' (७-४-७६) इत्यभ्यासस्येत्त्वम् । 'माङ् माने' दिवादिः । अयं च मैत्रेयरक्षितेनानुमतः; नतु बहुभिः । तथा च 'घुमास्थागापाजहातिसां हलि' (६-४-६६)इत्यत्र न्यासः-- "मा इति कस्येदं ग्रहणं, किं 'मेङ् प्रणिदान' इति भौवादिकस्य, उत 'माङ् मान' इति जोहोत्यादिकस्य, आहोस्विद् मा मान' इत्यादादिकस्य । 'गामादाग्रहणेष्वविशेष' इति त्रयाणामपि ग्रहणम्” इति । क्षीरस्वामी तु दिवादावेवाह-'माङ् मान इति दुर्ग' इति । 'मा माने' । आधेयस्याधारादानधिकपरिमाणतात्र मानम् । तेनाकर्मकोऽयम् । मान्ति तण्डुलाः स्थाल्यामिति । 'मेङ् प्राणदाने' । तच्च विनिमयः । अपमयते विनिमयत इत्यादिः सोपसर्गस्येवास्य प्रयोगो दृश्यते ॥
-{{gap}}'माङ् माने शब्दे च'। जुहोत्यादिः। माङ्मानशब्दयोरित्य.
-नुक्तिरन्वाचयद्वारा शब्दे प्रयोगाप्राचुर्यार्था नूनम् । यदाह 'गाधृ
-प्रतिष्ठालिप्सयोर्ग्रन्थे च' इत्यत्र क्षीरस्वामी- अत्र पृथक्पाठो
-विरलप्रयोगार्थ' इति । व्यभिचरति चैतत् 'पूयी विशरणे दुर्गन्धे
-च' इत्यादौ । 'भृञामिद्' (७-४-७६) इत्यभ्यासस्येत्त्वम् । 'माङ्
-माने' दिवादिः । अयं च मैत्रेयरक्षितेनानुमतः; नतु बहुभिः ।
-तथा च 'घुमास्थागापाजहातिसां हलि' (६-४-६६)इत्यत्र न्यासः-
-"मा इति कस्येदं ग्रहणं, किं 'मेङ् प्रणिदान' इति भौवादिकस्य,
-उत 'माङ् मान' इति जोहोत्यादिकस्य, आहोस्विद् मा मान'
-इत्यादादिकस्य । 'गामादाग्रहणेष्वविशेष' इति त्रयाणामपि
-ग्रहणम्” इति । क्षीरस्वामी तु दिवादावेवाह-'माङ् मान इति
-दुर्ग' इति । 'मा माने' । आधेयस्याधारादनधिकपरिमाणतात्र
-मानम् । तेनाकर्मकोऽयम् । मान्ति तण्डुलाः स्थाल्यामिति । 'मेङ्
-प्रणिदाने' । तच्च विनिमयः । अपमयते विनिमयत इत्यादिः
-सोपसर्गस्यवास्य प्रयोगो दृश्यते ॥
+१. माङः शब्दरूपेऽर्थे या वृत्तिस्तदप्राचुर्यलक्षणानुषङ्गिकत्वरूपोऽन्वाचयश्चशब्दस्यार्थः. २. उक्तं फलं सम्भाव्यते, न पुनरवधार्यते वक्ष्यमाणव्यभिचारादिति भावः. ३. दुर्गन्धे प्रयोगप्राचुर्यादिति शेषः
-१. माङः शब्दरूपेऽर्थे या वृत्तिस्तदप्राचुर्यलक्षणानुषङ्गिकत्वरूपोऽन्वाचयश्च-
-शब्दस्यार्थः. २. उक्तं फलं सम्भाव्यते, न पुनरवधार्यते वक्ष्यमाणव्य-
+ +नियोजने' इति घपुस्तके पाठः. 'माङ्मानशब्दयोरिति त्वनु' इति गपुस्तके
-भिचारादिति भावः. ३. दुर्गन्धे प्रयोगप्राचुर्यादिति शेषः.
+पाठः,
-___ +नियोजने' इति घपुस्तके पाठः. 'माङ्मानशब्दयोरिति त्वनु' इति गपुस्तके
-पाठः, *'अस्य' इति घपुस्तके पाठः.
+*'अस्य' इति घपुस्तके पाठः.