"पृष्ठम्:मेघदूतम् (वल्लभदेवव्याख्यासमेतम्).djvu/८५" इत्यस्य संस्करणे भेदः
No edit summary |
|||
| पुटस्थितिः | पुटस्थितिः | ||
| - | + | परिष्कृतम् | |
| पुटाङ्गम् (उपयोगार्थम्) : | पुटाङ्गम् (उपयोगार्थम्) : | ||
| पङ्क्तिः १: | पङ्क्तिः १: | ||
च लाभालाभौ मरणं जीवितं च । पर्यायशः सर्वमिह स्पृशन्ति |
च लाभालाभौ मरणं जीवितं च । पर्यायशः सर्वमिह स्पृशन्ति तस्माद्धीरो न प्रहृष्येत शोचेत् ॥ नन्वभिमुखीकरणे । मा गम इति लृदित्वादङ् ॥ १०६ ॥ |
||
{{gap}}मुखागमे कस्तव निश्चय इत्याह । |
|||
{{gap}}मुग्वागमे कम्तव निशय रस्याह । |
|||
{{bold|<poem>{{gap}}{{gap}}शापान्तो मे भुजगशयनादुत्थिते |
{{bold|<poem>{{gap}}{{gap}}शापान्तो मे भुजगशयनादुत्थिते शार्ङ्गपाणौ |
||
{{gap}}{{gap}} |
{{gap}}{{gap}}मामानन्यान्गणय चतुरो लोचने मीलयित्वा । |
||
{{gap}}{{gap}}पश्चादावां विरहगणितं |
{{gap}}{{gap}}पश्चादावां विरहगणितं तं तमात्माभिलाषं |
||
{{gap}}{{gap}} |
{{gap}}{{gap}}निर्वक्ष्यावः परिणतशरच्चन्द्रिकामु क्षपामु ॥ १०७ ॥</poem>}} |
||
{{gap}}कार्त्तिकशुक्लद्वादश्यां भुजगशयनाच्छेषतल्पादुत्थिते शार्ङ्गपाणौ हरौ मम शापान्तो भविष्यति । तदैव वर्षस्य परिपूर्णत्वात् । अतश्चाद्यारभ्य मासचतुष्टयं लोचने मीलयित्वा यथाकथंचिद्गमयातिवाहय । ततः पश्चात्संयोगे मति चिरकालगुणितं तीक्ष्णं तं तं नानाविधमात्मनो अभिलाषं कामं परिपक्वशरदज्योत्स्नासु निशास्वावां निर्वेक्ष्याव उपभुञ्जावहे । लोचननिमीलनेनात्र यथातथात्वं लक्ष्यते ॥ १०७ ॥ |
|||
{{gap}}कार्निकमद्वादश्यां भुजगशयनाच्छेषतन्यायिते गाईपाणी हरी |
|||
मम शापान्तो भविष्यति । तदव वर्षम्य परिपूर्णत्वात । अतशाद्यारभ्य |
|||
मासचतुष्टयं नोचमे मीयित्वा यथाकथंचिद्गमयातिवाहय । |
|||
पयात्मयोगे मति चिरकान गणितं" तीक्ष्णं तं तं नानाविधमात्मनो |
|||
अभिन्नापं कामं परिपक्वगारद ज्योतनामु निगाम्वावां मिर्वेक्ष्याव |
|||
उपभुजावहे । गोचनिमोनमेनात्र यथातथात्वं म्नच्यते ॥ १० ॥ |
|||
{{gap}}इदानीं सुस्पष्टमभिज्ञानमाह । |
|||
इदानी मुस्पष्टमभिजाममाह । |
|||
{{bold|<poem>{{gap}}{{gap}}भूयश्वाह त्वमपि |
{{bold|<poem>{{gap}}{{gap}}भूयश्वाह त्वमपि शयने कण्ठलग्ना पुरा मे |
||
{{gap}}{{gap}}निद्रां गत्वा किमपि रूदती सस्वनं |
{{gap}}{{gap}}निद्रां गत्वा किमपि रूदती सस्वनं विप्रबुद्धा । |
||
{{gap}}{{gap}} |
{{gap}}{{gap}}सान्तर्हासं कथितमसकृत्पृच्छतश्च त्वया मे |
||
{{gap}}{{gap}}दृष्टः स्वप्रे कितव रमयन्कामपि त्वं मयेति ॥ |
{{gap}}{{gap}}दृष्टः स्वप्रे कितव रमयन्कामपि त्वं मयेति ॥ १०८ ॥</poem>}} |
||
{{gap}}स त्वप्रिय एतदुक्त्वा पुनरपि स्वामिदमाह । यथा पूर्वं भवती तल्पे मामालिङ्ग्य सुप्ता केनापि निमित्तेन सशब्दं रुदती विप्रबुद्धा विनिद्रा जाता । ततो रोदनहेतुमसकृत्पृच्छतो मम त्वयोक्तम् । हे कितव धूर्त |
|||
{{gap}}म स्वप्रिय एतदुक्का पुनरपि स्वामिदमाह । यथा पूर्व भवती तन्पे |
|||
मामाणिज्य मुप्ता केनापि निमित्तेन मशब्दं रुदती विप्रवुद्धा विनिद्रा |
|||
जाता। ततो रोदनहे तुममवत्पृच्छतो मम त्वयोक्तम् । हे कितव धूर्त |
|||