"ऋग्वेदः सूक्तं १०.१४२" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
(लघु) Yannf : replace |
(लघु) Yannf : replace |
||
पङ्क्तिः १:
अयमग्ने जरिता तवे अभूदपि सहसः सूनो नह्यन्यदस्त्याप्यम
भद्रं हि शर्म तरिवरूथमस्ति त आरेहिंसानामप दिद्युमा कर्धि ॥
परवत ते अग्ने जनिमा पितूयतः साचीव विश्वा भुवना नय्र्ञ्जसे
पर सप्तयः पर सनिषन्त नो धियः पुरश्चरन्तिपशुपा इव तमना ॥
उत वा उ परि वर्णक्षि बप्सद बहोरग्न उलपस्य सवधावः
उत खिल्या उर्वराणां भवन्ति मा ते हेतिं तविषींचुक्रुधाम ॥
यदुद्वतो निवतो यासि बप्सत पर्थगेषि परगर्धिनीवसेना
यदा ते वातो अनुवाति शोचिर्वप्तेव शमश्रु वपसिप्र भूम ॥
परत्यस्य शरेणयो दद्र्श्र एकं नियानं बहवो रथासः
बाहू यदग्ने अनुमर्म्र्जानो नयंं उत्तानामन्वेषिभूमिम ॥
उत ते शुष्मा जिहतामुत ते अर्चिरुत ते अग्ने शशमानस्यवाजाः
उच्छ्वञ्चस्व नि नम वर्धमान आ तवाद्य विश्वेवसवः सदन्तु ॥
अपामिदं नययनं समुद्रस्य निवेशनम
अन्यंक्र्णुष्वेतः पन्थां तेन याहि वशाननु ॥
आयने ते परायणे दूर्वा रोहन्तु पुष्पिणिः
हरदाश्चपुण्डरीकाणि समुद्रस्य गर्हा इमे ॥
|