"रामायणम्/बालकाण्डम्/सर्गः ७४" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
पङ्क्तिः १९:
आपृष्ट्व इव जगाम आशु राजा दशरथः पुरीम् ॥१-७४-२॥<BR><BR>
अथ राजा विदेहानाम् ददौ कन्या धनम् बहु ।
गवाम् शत सहस्राणि बहूनि मिथिलेश्वरः ॥१-७४-३॥<BR><BR>
कंबलानाम् च मुख्यानाम् क्षौमान् कोटि अंबराणि च ।
हस्ति अश्व रथ पादातम् दिव्य रूपम् स्वलंकृतम् ॥१-७४-४॥<BR><BR>
ददौ कन्या शतम् तासाम् दासी दासम् अनुत्तमम् ।
हिरण्यस्य सुवर्णस्य मुक्तानाम् विद्रुमस्य च ॥१-७४-५॥<BR><BR>
ददौ राजा सुसंहृष्टः कन्या धनम् अनुत्तमम् ।
दत्त्वा बहु विधम् राजा समनुज्ञाप्य पार्थिवम् ॥१-७४-६॥<BR><BR>
प्रविवेश स्व निलयम् मिथिलाम् मिथिलेश्वरः ।
राजा अपि अयोध्या अधिपतिः सह पुत्रैः महात्मभिः ॥१-७४-७॥<BR><BR>
ऋषीन् सर्वान् पुरस्कृत्य जगाम स बल अनुगः ।
गच्छंतम् तु नरव्याघ्रम् स ऋषि संघम् स राघवम् ॥१-७४-८॥<BR><BR>
घोराः तु पक्षिणो वाचो व्याहरन्ति समंततः ।
भौमाः चैव मृगाः सर्वे गच्छन्ति स्म प्रदक्षिणम् ॥१-७४-९॥<BR><BR>
तान् दृष्ट्वा राज शार्दूलो वसिष्ठम् पर्यपृच्छत ।
असौम्याः पक्षिणो घोरा मृगाः च अपि प्रदक्षिणाः ॥१-७४-१०॥<BR><BR>
किम् इदम् हृदय उत्कम्पि मनो मम विषीदति ।
राज्ञो दशरथस्य एतत् श्रुत्वा वाक्यम् महान् ऋषिः ॥१-७४-११॥<BR><BR>
उवाच मधुराम् वाणीम् श्रूयताम् अस्य यत् फलम् ।
उपस्थितम् भयम् घोरम् दिव्यम् पक्षि मुखात् च्युतम् ॥१-७४-१२॥<BR><BR>
मृगाः प्रशमयन्ति एते संतापः त्यज्यताम् अयम् ।
तेषाम् संवदताम् तत्र वायुः प्रादुर् बभूव ह ॥१-७४-१३॥<BR><BR>
कम्पयन् मेदिनीम् सर्वाम् पातयन् च महान् द्रुमान् ।
तमसा संवृतः सूर्यः सर्वे न वेदिषुर् दिशः ॥१-७४-१४॥<BR><BR>
भस्मना च आवृतम् सर्वम् सम्मूढम् इव तत् बलम् ।
वसिष्ठ ऋषयः च अन्ये राजा च ससुतः तदा ॥१-७४-१५॥<BR><BR>
स संज्ञा इव तत्र आसन् सर्वम् अन्यत् विचेतनम् ।
तस्मिन् तमसि घोरे तु भस्म छन्न इव सा चमूः ॥१-७४-१६॥<BR><BR>
ददर्श भीम संकाशम् जटा मण्डल धारिणम् ।
भार्गवम् जमदग्ने अयम् राजा राज विमर्दनम् ॥१-७४-१७॥<BR><BR>
कैलासम् इव दुर्धर्षम् काल अग्निम् इव दुःसहम् ।
ज्वलंतम् इव तेजोभिः दुर् निरीक्ष्यम् पृथक् जनैः ॥१-७४-१८॥<BR><BR>
स्कन्धे च आसज्य परशुम् धनुः विद्युत् गण उपमम् ।
प्रगृह्य शरम् उग्रम् च त्रि पुर घ्नम् यथा शिवम् ॥१-७४-१९॥<BR><BR>
तम् दृष्ट्वा भीम संकाशम् ज्वलंतम् इव पावकम् ।
वसिष्ठ प्रमुखा विप्रा जप होम परायणाः ॥१-७४-२०॥<BR><BR>
संगता मुनयः सर्वे संजजल्पुः अथो मिथः ।
कच्चित् पितृ वध अमर्षी क्षत्रम् न उत्सादयिष्यति ॥१-७४-२१॥<BR><BR>
पूर्वम् क्षत्र वधम् कृत्वा गत मन्युः गत ज्वरः ।
क्षत्रस्य उत्सादनम् भूयो न खलु अस्य चिकीर्षितम् ॥१-७४-२२॥<BR><BR>
एवम् उक्त्वा अर्घ्यम् आदाय भार्गवम् भीम दर्शनम् ।
ऋषयो राम राम इति मधुरम् वाक्यम् अब्रुवन् ॥१-७४-२३॥<BR><BR>
प्रतिगृह्य तु ताम् पूजाम् ऋषि दत्ताम् प्रतापवान् ।
रामम् दाशरथिम् रामो जामदग्न्यो अभ्यभाषत ॥१-७४-२४॥<BR><BR>
|