"रामायणम्/बालकाण्डम्/सर्गः ६२" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
No edit summary अङ्कनम् : 2017 स्रोत संपादन |
No edit summary अङ्कनम् : 2017 स्रोत संपादन |
||
पङ्क्तिः १६:
शुनःशेपं नरश्रेष्ठ गृहीत्वा तु महायशाः।
तस्य विश्रममाणस्य शुनःशेपो महायशाः।
पपाताङ्के मुने राम वाक्यं चेदमुवाच ह।▼
न मेऽस्ति माता न पिता ज्ञातयो बान्धवाः कुतः॥ ४॥
त्राता त्वं हि नरश्रेष्ठ सर्वेषां त्वं हि भावनः॥ ५॥
स मे नाथो ह्यनाथस्य भव भव्येन चेतसा।
तस्य तद् वचनं श्रुत्वा विश्वामित्रो महातपाः।
यत्कृते पितरः पुत्राञ्जनयन्ति शुभार्थिनः।
अयं मुनिसुतो बालो मत्तः शरणमिच्छति।
सर्वे सुकृतकर्माणः सर्वे धर्मपरायणाः।
नाथवांश्च शुनःशेपो यज्ञश्चाविघ्नतो भवेत्।
मुनेस्तद् वचनं श्रुत्वा मधुच्छन्दादयः सुताः।
कथमात्मसुतान् हित्वा त्रायसेऽन्यसुतं विभो।
तेषां तद् वचनं श्रुत्वा पुत्राणां मुनिपुंगवः।
निःसाध्वसमिदं प्रोक्तं धर्मादपि विगर्हितम्।
कृत्वा शापसमायुक्तान् पुत्रान् मुनिवरस्तदा।
पवित्रपाशैराबद्धो रक्तमाल्यानुलेपनः।
शुनःशेपो गृहीत्वा ते द्वे गाथे सुसमाहितः।
राजसिंह महाबुद्धे शीघ्रं गच्छावहे वयम्।
तद् वाक्यमृषिपुत्रस्य श्रुत्वा हर्षसमन्वितः।
सदस्यानुमते राजा पवित्रकृतलक्षणम्।
स बद्धो वाग्भिरग्र्याभिरभितुष्टाव वै सुरौ।
ततः प्रीतः सहस्राक्षो रहस्यस्तुतितोषितः।
स च राजा नरश्रेष्ठ यज्ञस्य च समाप्तवान्।
विश्वामित्रोऽपि धर्मात्मा भूयस्तेपे महातपाः।
'''इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे वाल्मीकीये आदिकाव्ये बालकाण्डे द्विषष्ठितमः सर्गः ॥१-६२॥'''
| |||