"रामायणम्/बालकाण्डम्/सर्गः ६३" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary अङ्कनम् : 2017 स्रोत संपादन |
||
पङ्क्तिः १२:
{{रामायणम्/बालकाण्डम्}}
<poem>
'''श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे बालकाण्डे त्रिषष्ठितमः सर्गः ॥१-६३॥'''
पूर्णे वर्षसहस्रे तु व्रतस्नातं महामुनिम्।
अब्रवीत्
तमेवमुक्त्वा देवेशस्त्रिदिवं पुनरभ्यगात्।
विश्वामित्रो महातेजा
ततः कालेन महता मेनका
पुष्करेषु
कन्दर्पदर्पवशगो मुनिस्तामिदमब्रवीत्।
अप्सरः
अनुगृह्णीष्व भद्रम् ते मदनेन सु मोहितम् ।<BR><BR>▼
इत्युक्ता सा वरारोहा तत्र वासमथाकरोत्॥ ७॥
तपसो हि महाविघ्नो विश्वामित्रम् उपागतम् ।<BR>▼
अथ काले गते तस्मिन् विश्वामित्रो महामुनिः ॥१-६३-९॥<BR>▼
तस्यां वसन्त्यां वर्षाणि पञ्च पञ्च च राघव॥ ८॥
विश्वामित्राश्रमे सौम्ये सुखेन व्यतिचक्रमुः।
सव्रीड इव संवृत्तश्चिन्ताशोकपरायणः।
स विनिःश्वसन् मुनिवरः पश्चात्तापेन दुःखितः ॥१-६३-१२॥<BR>▼
बुद्धिर्मुनेः समुत्पन्ना सामर्षा रघुनन्दन॥ १०॥
उत्तरम् पर्वतम् राम विश्वामित्रो जगाम ह ।<BR><BR>▼
सर्वं सुराणां कर्मैतत् तपोऽपहरणं महत्।
अहोरात्रापदेशेन गताः संवत्सरा दश॥ ११॥
काममोहाभिभूतस्य विघ्नोऽयं प्रत्युपस्थितः।
भीतामप्सरसं दृष्ट्वा वेपन्तीं प्राञ्जलिं स्थिताम्।
मेनकां मधुरैर्वाक्यैर्विसृज्य कुशिकात्मजः॥ १३॥
स कृत्वा नैष्ठिकीं बुद्धिं जेतुकामो महायशाः॥ १४॥
कौशिकीतीरमासाद्य तपस्तेपे दुरासदम्।
तस्य वर्षसहस्राणि घोरं तप उपासतः॥ १५॥
उत्तरे पर्वते राम देवतानामभूद् भयम्।
आमन्त्रयन् समागम्य सर्वे सर्षिगणाः सुराः॥ १६॥
प्रांजलिः प्रणतो भूत्वा प्रत्युवाच पितामहम् ।<BR><BR>▼
महर्षिशब्दं लभतां साध्वयं कुशिकात्मजः।
देवतानां वचः श्रुत्वा सर्वलोकपितामहः॥ १७॥
अब्रवीन्मधुरं वाक्यं विश्वामित्रं तपोधनम्।
महर्षे स्वागतं वत्स तपसोग्रेण तोषितः॥ १८॥
महत्त्वमृषिमुख्यत्वं ददामि तव कौशिक।
विप्रस्थितेषु देवेषु विश्वामित्रो महामुनिः ॥१-६३-२२॥<BR>▼
ब्रह्मणस्तु वचः श्रुत्वा विश्वामित्रस्तपोधनः॥ १९॥
ब्रह्मर्षिशब्दमतुलं स्वार्जितैः कर्मभिः शुभैः॥ २०॥
यदि मे भगवन्नाह ततोऽहं विजितेन्द्रियः।
तस्मिन् संतप्यमाने तु विश्वामित्रे महामुनौ ।<BR>▼
तमुवाच ततो ब्रह्मा न तावत् त्वं जितेन्द्रियः॥ २१॥
यतस्व मुनिशार्दूल इत्युक्त्वा त्रिदिवं गतः।
ऊर्ध्वबाहुर्निरालम्बो वायुभक्षस्तपश्चरन्।
घर्मे पञ्चतपा भूत्वा वर्षास्वाकाशसंश्रयः॥ २३॥
शिशिरे सलिलेशायी रात्र्यहानि तपोधनः।
एवं वर्षसहस्रं हि तपो घोरमुपागमत्॥ २४॥
'''इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये बालकाण्डे त्रिषष्ठितमः सर्गः ॥१-६३॥'''<BR><BR>▼
संतापः सुमहानासीत् सुराणां वासवस्य च॥ २५॥
रम्भामप्सरसं शक्रः सर्वैः सह मरुद्गणैः।
उवाचात्महितं वाक्यमहितं कौशिकस्य च॥ २६॥
▲'''
</poem>
==स्रोतः==
पाठकौ घनपाठी वि.श्रीरामः, घनपाठी हरिसीताराममूर्तिः च । [https://sanskrit.github.io/groups/dyuganga/projects/audio/ramayana-audio/index.html अत्र] उपलभ्यते ।
|