"रामायणम्/युद्धकाण्डम्/सर्गः २" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
No edit summary |
<div class="verse"> |
||
पङ्क्तिः १:
'''श्रीमद्वाल्मीकियरामायणे युद्धकाण्डे द्वितीयः सर्गः ॥६-२॥'''
<div class="verse">
तम् तु शोकपरिद्यूनम् रामम् दशरथात्मजम् ।<BR>▼
<pre>
उवाच वचनम् श्रीमान् सुग्रीवह् शोकनाशनम् ॥६-२-१॥<BR><BR>▼
किम् त्वया तप्यते वीर यथान्यः प्राकृतस्तथा ।
मैवम् भूस्त्यज सतापम् कृतघ्न इव सौहृदम् ॥६-२-२॥
सम्तापस्य च ते स्थानम् न हि पश्यामि राघव ।
प्रवृत्तामुपलब्धायाम् ज्ञाते च निलये रिपोः ॥६-२-३॥
मतिमान् शास्त्रवित्प्राज्ञः पण्डितश्चासि राघव ।
त्यजेमाम् प्राकृताम् उद्धिं कृतात्मेवार्थदूषणीम् ॥६-२-४॥
सम्द्रम् लङ्घयित्वा तु महानक्रसमाकुलम् ।
लङ्कामारोहयिष्यामो हनिष्यामश्च ते रिपुम् ॥६-२-५॥
निरुत्साहस्य दीनस्य शोकपर्याकुलात्मनः ।
सर्वार्था व्यवसीदन्ति व्यसनम् चाधिगच्छति ॥६-२-६॥
इमे शूराः समर्थाश्च सर्वतो हरियूथपाः ।
त्वत्प्रियार्थम् कृतोत्साहाः प्रवेष्टुमपि पावकम् ॥६-२-७॥
एषाम् हर्षेण जानामि तर्कश्चापि दृढो मम ।<BR><BR>▼
विक्रमेण समानेष्ये सीताम् हत्वा यथा रिपुम् ॥६-२-८॥
रावनम् पापक्र्माणम् तथा त्वम् कर्तुमर्हसि ।<BR><BR>▼
सेतुरत्र यथा बद्ध्येथा पश्येम ताम् पुरीम् ॥६-२-९॥
तस्य राक्षसराजस्य तथा त्वम् कुरु राघव ।<BR><BR>▼
दृष्ट्वा ताम् हि पुरीम् लङ्काम् त्रिकूटशिखरे स्थिताम् ॥६-२-१०॥
हतम् च रावणम् उद्धे दर्शनादवधारय ।<BR><BR>▼
अबद्ध्वा सागरे सेतुम् घोरे च वरुणालये ॥६-२-११॥
लङ्का न मर्दितुम् शक्या सेन्द्रैरपि सुरासुरैः ।<BR><BR>▼
सेतुर्बद्धः समुद्रे च यावल्लङ्कासमीपतः ॥६-२-१२॥
सर्वम् तीर्णम् च मे सैन्यम् जितमित्युपधारय ।<BR>▼
इमे हि समरे वीरा हरयः कामरूपिणः ॥६-२-१३॥<BR><BR>▼
तदलम् विक्लबाम् बुद्धिम् राजन् सर्वार्थनाशनीम् ।<BR>▼
पुरुषस्य हि लोकेऽस्मिन् शोकः शौर्यापकर्षणः ॥६-२-१४॥<BR><BR>▼
यत्तु कार्यम् मनुष्येण शौण्डीर्यमवलम्ब्यताम् ।<BR>▼
तदलम्करणायैव कर्तुर्भवति सत्वरम् ॥६-२-१५॥<BR><BR>▼
अस्मिन् काले महाप्राज्ञ् सत्त्वमातिष्ठ ते जसा ।<BR>▼
शूराणाम् हि मनुष्याणाम् त्वद्विधानाम् महात्मनाम् ॥६-२-१६॥<BR>▼
विनष्टेवा रनस्स्टे वाशोकः सर्वार्थनाशनः ।<BR><BR>▼
तत्त्वम् बुद्धिमताम् श्रेष्ठह् सर्वशास्त्रर्थकोविदः ॥६-२-१७॥<BR>▼
मद्विधैः सचिवैः सार्धमरिम् जेतुम् समर्हसि ।<BR><BR>▼
न हि पश्याम्यहम् कम् चित्त्रिषु लोकेषु राघव ॥६-२-१८॥<BR>▼
गृहीतधनुषो यस्ते तिष्ठे दभिमुखो रणे ।<BR><BR>▼
वानरेषु समासक्तम् न ते कार्यम् विपत्स्यते ॥६-२-१९॥<BR>▼
अचिराद्द्रक्ष्यसे सीताम् तीर्त्वा सागरमक्षयम् ।<BR><BR>▼
तदलम् शोकमालम्ब्य क्रोधमालम्ब भूपते ॥६-२-२०॥<BR>▼
निश्चेष्टाह् क्षत्रिया मन्दाः सर्वे चण्डस्य् बिभ्यति ।<BR><BR>▼
लङ्घानार्थम् च घोरस्य समुद्रस्य नदीपतेः ॥६-२-२१॥<BR>▼
सहास्माभिरिहोओपेतह् सूक्ष्मबुद्धिर्विचारय ।<BR><BR>▼
लङ्घिते तत्र तैः सैन्यैर्जितमित्येव निश्चिनु ॥६-२-२२॥<BR>▼
सर्वम् तीर्णम् च मे सैन्यम् जितमित्यवधार्यताम् ।<BR><BR>▼
इमे हि हरयः शूराः समरे कामरूपिणः ॥६-२-२३॥<BR>▼
तानरीन्विधमिष्यन्ति शिलापादपवृष्टिभिः ।<BR><BR>▼
कथम् चित्परिपश्यामि लङ्घितम् वरुणालयम् ॥६-२-२४॥<BR>▼
हतमित्येव तम् मन्ये युद्धे शत्रुनिबर्हण ।<BR><BR>▼
किमुक्त्वा बहुधा चापि सर्वथा विजया भवान् ॥६-२-२५॥<BR>▼
निमित्तानि च पश्यामि मनो मे सम्प्रहृष्यति ।<BR><BR>▼
</pre>
</div>
'''इति वाल्मीकि रामायणे आदि काव्ये युद्धकाण्डे द्वितीयः सर्गः ॥६-२॥'''
| |||