|
<div class="verse">
<pre>
अभि तयंत्यं मेषं पुरुहूतं रग्मियमिन्द्रंपुरुहूतमृग्मियमिन्द्रं गीर्भिर्मदता वस्वो अर्णवमअर्णवम् ।
यस्य दयावोद्यावो न विचरन्ति मानुषा भुजे मंहिष्ठमभि विप्रमर्चत ॥ ॥१॥
अभीमवन्वन्स्वभिष्टिमूतयोऽन्तरिक्षप्रां तविषीभिरावृतम् ।
अभीमवन्वन सवभिष्टिमूतयो.अन्तरिक्षप्रां तविषीभिराव्र्तम ।
इन्द्रं दक्षास रभवोऋभवो मदच्युतं शतक्रतुं जवनी सून्र्तारुहत ॥सूनृतारुहत् ॥२॥
त्वं गोत्रमङ्गिरोभ्योऽवृणोरपोतात्रये शतदुरेषु गातुवित् ।
तवं गोत्रमङगिरोभ्यो.अव्र्णोरपोतात्रये शतदुरेषु गातुवित ।
ससेन चिद विमदायावहोचिद्विमदायावहो वस्वाजावद्रिं वावसानस्यनर्तयनवावसानस्य ॥नर्तयन् ॥३॥
त्वमपामपिधानावृणोरपाधारयः पर्वते दानुमद्वसु ।
तवमपामपिधानाव्र्णोर अपाधारयः पर्वते दानुमद वसु ।
वर्त्रंवृत्रं यदिन्द्र शवसावधीरहिमादित सूर्यंशवसावधीरहिमादित्सूर्यं दिव्यारोहयो दर्शे ॥दृशे ॥४॥
तवंत्वं मायाभिरप मायिनो.अधमःमायिनोऽधमः सवधाभिर्येस्वधाभिर्ये अधि शुप्तावजुह्वत ।
तवंत्वं पिप्रोर्न्र्मणःपिप्रोर्नृमणः परारुजःप्रारुजः पुरः परप्र रजिश्वानंऋजिश्वानं दस्युहत्येष्वाविथ ॥ ॥५॥
त्वं कुत्सं शुष्णहत्येष्वाविथारन्धयोऽतिथिग्वाय शम्बरम् ।
तवं कुत्सं शुष्णहत्येष्वाविथारन्धयो.अतिथिग्वाय शम्बरम ।
महान्तं चिदर्बुदं नि करमीःक्रमीः पदा सनादेव दस्युहत्याय जज्ञिषे ॥ ॥६॥
तवेत्वे विश्वा तविषी सध्र्यग घितासध्र्यग्घिता तव राधः सोमपीथाय हर्षते ।
तव वज्रश्चिकिते बाह्वोर्हितो वर्श्चावृश्चा शत्रोरव विश्वानि वर्ष्ण्या ॥वृष्ण्या ॥७॥
वि जानीह्यार्यान येजानीह्यार्यान्ये च दस्यवो बर्हिष्मते रन्धया शासदव्रतानशासदव्रतान् ।
शाकी भव यजमानस्य चोदिता विश्वेत ताविश्वेत्ता ते सधमादेषु चाकन ॥ ॥८॥
अनुव्रताय रन्धयन्नपव्रतानाभूभिरिन्द्रः शनथयन्ननाभुवःश्नथयन्ननाभुवः ।
वृद्धस्य चिद्वर्धतो द्यामिनक्षत स्तवानो वम्रो वि जघान संदिहः ॥९॥
वर्द्धस्य चिद वर्धतो दयामिनक्षत सतवानो वम्रो वि जघान सन्दिहः ॥
तक्षद यत ततक्षद्यत्त उशना सहसा सहो वि रोदसी मज्मना बाधते शवः ।
आ तवात्वा वातस्य नर्मणोनृमणो मनोयुज आ पूर्यमाणमवहन्नभि शरवः ॥श्रवः ॥१०॥
मन्दिष्ट यदुशने काव्ये सचानिन्द्रोसचाँ वङकूइन्द्रो वङकुतराधिवङ्कू वङ्कुतराधि तिष्ठति ।
उग्रो ययिं निरपः सरोतसास्र्जद विस्रोतसासृजद्वि शुष्णस्य दरंहिता ऐरयत पुरःदृंहिता ॥ऐरयत्पुरः ॥११॥
आ समास्मा रथं वर्षपाणेषुवृषपाणेषु तिष्ठसि शार्यातस्य परभ्र्तायेषुप्रभृता येषु मन्दसे ।
इन्द्र यथा सुतसोमेषु चाकनो.अनर्वाणंश्लोकमाचाकनोऽनर्वाणं श्लोकमा रोहसे दिवि ॥ ॥१२॥
अददा अर्भां महते वचस्यवे कक्षीवते वर्चयामिन्द्रवृचयामिन्द्र सुन्वते ।
मेनाभवो वर्षणश्वस्यवृषणश्वस्य सुक्रतो विश्वेत ताविश्वेत्ता ते सवनेषु परवाच्या ॥प्रवाच्या ॥१३॥
इन्द्रो अश्रायि सुध्यो निरेके पज्रेषु सतोमोस्तोमो दुर्यो न यूपः ।
अश्वयुर्गव्यू रथयुर्वसूयुरिन्द्र इदइद्रायः रायःक्षयति कषयति परयन्ता ॥प्रयन्ता ॥१४॥
इदं नमो वर्षभायवृषभाय सवराजेस्वराजे सत्यशुष्माय तवसे.अवाचितवसेऽवाचि ।
अस्मिन्निन्द्र वर्जनेवृजने सर्ववीराः समतस्मत्सूरिभिस्तव सूरिभिस्तवशर्मन्स्याम शर्मन सयाम ॥॥१५॥
*[[ऋग्वेद:]]
| 