"ऋग्वेदः सूक्तं १.५७" इत्यस्य संस्करणे भेदः

परप्र मंहिष्ठाय बर्हतेबृहते बर्हद्रयेबृहद्रये सत्यशुष्माय तवसे मतिं भरे ।

अपामिव परवणेप्रवणे यस्य दुर्धरं राधो विश्वायुशवसेविश्वायु अपाव्र्तमशवसे ॥अपावृतम् ॥१॥

अध ते विश्वमनु हासदिष्टय आपो निम्नेव सवना हविष्मतः ।

यत पर्वतेयत्पर्वते न समशीत हर्यत इन्द्रस्य वज्रः शनथिताश्नथिता हिरण्ययः ॥ ॥२॥

अस्मै भीमाय नमसा समध्वर उषो न शुभ्र आ भरापनीयसेभरा ।पनीयसे ।

यस्य धाम शरवसेश्रवसे नामेन्द्रियं जयोतिरकारिहरितोज्योतिरकारि नायसेहरितो ॥नायसे ॥३॥

इमे त इन्द्र ते वयं पुरुष्टुत ये तवारभ्यत्वारभ्य चरामसि परभूवसोप्रभूवसो ।

नहि तवदन्योत्वदन्यो गिर्वणो गिरः सघतसघत्क्षोणीरिव कषोणीरिव परतिप्रति नो हर्य तद वचः ॥तद्वचः ॥४॥

भूरि त इन्द्र वीर्यं तव समस्यस्यस्मस्यस्य सतोतुर्मघवनस्तोतुर्मघवन्काममा काममा पर्णपृण ।

अनु ते दयौर्ब्र्हतीद्यौर्बृहती वीर्यं मम इयं च ते पर्थिवीपृथिवी नेम ओजसे ॥ ॥५॥

तवंत्वं तमिन्द्र पर्वतं महामुरुं वज्रेण वज्रिन पर्वशश्चकर्तिथवज्रिन्पर्वशश्चकर्तिथ ।

अवास्र्जोअवासृजो निव्र्ताःनिवृताः सर्तवा अपः सत्रा विश्वं दधिषे केवलं सहः ॥॥६॥