"ऋग्वेदः सूक्तं १.९३" इत्यस्य संस्करणे भेदः

अग्नीषोमाविमं सु मे शर्णुतंशृणुतं वर्षणावृषणा हवमहवम् ।

परतिप्रति सूक्तानि हर्यतं भवतं दाशुषे मयः ॥ ॥१॥

अग्नीषोमा यो अद्य वामिदं वचः सपर्यति ।

तस्मै धत्तं सुवीर्यं गवां पोषं सवश्व्यम ॥स्वश्व्यम् ॥२॥

अग्नीषोमा य आहुतिं यो वां दाशाद धविष्क्र्तिमदाशाद्धविष्कृतिम् ।

स परजयाप्रजया सुवीर्यं विश्वमायुर्व्यश्नवत ॥विश्वमायुर्व्यश्नवत् ॥३॥

अग्नीषोमा चेति तद वीर्यंतद्वीर्यं वां यदमुष्णीतमवसं पणिं गाः ।

अवातिरतं बर्सयस्यबृसयस्य शेषो.अविन्दतंशेषोऽविन्दतं जयोतिरेकंज्योतिरेकं बहुभ्यः ॥ ॥४॥

युवमेतानि दिवि रोचनान्यग्निश्च सोम सक्रतू अधत्तमअधत्तम् ।

आन्यं दिवो मातरिश्वा जभारामथ्नादन्यं परि शयेनोद्रेःश्येनो ।अद्रेः ।

अग्नीषोमा बरह्मणाब्रह्मणा वाव्र्धानोरुंवावृधानोरुं यज्ञाय चक्रथुरु लोकम ॥लोकम् ॥६॥

अग्नीषोमा हविषः परस्थितस्यप्रस्थितस्य वीतं हर्यतं वर्षणावृषणा जुषेथामजुषेथाम् ।

सुशर्माणा सववसास्ववसा हि भूतमथा धत्तं यजमानाय शं योः ॥ ॥७॥

यो अग्नीषोमा हविषा सपर्याद देवद्रीचासपर्याद्देवद्रीचा मनसा यो घर्तेनघृतेन ।

तस्य वरतंव्रतं रक्षतं पातमंहसो विशे जनाय महिशर्ममहि यछतमशर्म ॥यच्छतम् ॥८॥

अग्नीषोमा सवेदसा सहूती वनतं गिरः ।

सं देवत्रा बभूवथुः ॥ ॥९॥

अग्नीषोमावनेन वां यो वां घर्तेनघृतेन दाशति ।

तस्मै दीदयतं बर्हत ॥बृहत् ॥१०॥

अग्नीषोमाविमानि नो युवं हव्या जुजोषतमजुजोषतम् ।

अग्नीषोमा पिप्र्तमर्वतोपिपृतमर्वतो न आ पयायन्तामुस्रियाप्यायन्तामुस्रिया हव्यसूदः ।

अस्मे बलानि मघवत्सु धत्तं कर्णुतंकृणुतं नो अध्वरं शरुष्टिमन्तमश्रुष्टिमन्तम् ॥॥१२॥