"ऋग्वेदः सूक्तं १.१०२" इत्यस्य संस्करणे भेदः

तमुत्सवे च परसवे च सासहिमिन्द्रं देवासः शवसामदन्ननु ॥

अस्मे सूर्याचन्द्रमसाभिचक्षे शरद्धे कमिन्द्र चरतो वितर्तुरम ॥

आजा न इन्द्र मनसा पुरुष्टुत तवायद्भ्यो मघवञ्छर्म यछ नः ॥

अस्मभ्यमिन्द्र वरिवः सुगं कर्धि पर शत्रूणांमघवन वर्ष्ण्या रुज ॥

अस्माकं समा रथमा तिष्ठ सातये जैत्रंहीन्द्र निभ्र्तं मनस्तव ॥

अकल्प इन्द्रः परतिमानमोजसाथा जना विह्वयन्ते सिषासवः ॥

अमात्रं तवा धिषणा तित्विषे मह्यधा वर्त्राणि जिघ्नसे पुरन्दर ॥

अतीदं विश्वं भुवनं ववक्षिथाशत्रुरिन्द्रजनुषा सनादसि ॥

सेमं नः कारुमुपमन्युमुद्भिदमिन्द्रः कर्णोतु परसवे रथं पुरः ॥

तवामुग्रमवसे सं शिशीमस्यथा न इन्द्र हवनेषु चोदय ॥

विश्वाहेन्द्रो ... ॥