"ऋग्वेदः सूक्तं १.१२२" इत्यस्य संस्करणे भेदः

दिवो अस्तोष्यसुरस्य वीरैरिषुध्येव मरुतो रोदस्योः ॥

सतरीर नात्कं वयुतं वसाना सूर्यस्य शरिया सुद्र्शी हिरण्यैः ॥

शिशीतमिन्द्रापर्वता युवं नस्तन नो विश्वे वरिवस्यन्तुदेवाः ॥

पर वो नपातमपां कर्णुध्वं पर मातरा रास्पिनस्यायोः ॥

पर वः पूष्णे दावन आनछा वोचेय वसुतातिमग्नेः ॥

शरोतु नः शरोतुरातिः सुश्रोतुः सुक्षेत्रा सिन्धुरद्भिः ॥

शरुतरथे परियरथे दधानाः सद्यः पुष्टिंनिरुन्धानासो अग्मन ॥

जनो यः पज्रेभ्यो वाजिनीवानश्वावतो रथिनो मह्यं सूरिः ॥

सवयं स यक्ष्मं हर्दये नि धत्त आप यदीं होत्राभिर्र्तावा ॥

विस्र्ष्टरातिर्याति बाळ्हस्र्त्वा विश्वासु पर्त्सु सदमिच्छूरः ॥

नभोजुवो यन निरवस्य राधः परशस्तये महिनारथवते ॥

दयुम्नानि येषु वसुताती रारन विश्वे सन्वन्तु परभ्र्थेषु वाजम ॥

किमिष्टाश्व इष्टरश्मिरेत ईशानासस्तरुषर्ञ्जते नॄन ॥

अर्यो गिरः सद्य आ जग्मुषीरोस्राश्चाकन्तूभयेष्वस्मे ॥

रथो वां मित्रावरुणा दीर्घा]पसाः सयूमगभस्तिः सूरो नाद्यौत ॥