"ऋग्वेदः सूक्तं १.१२९" इत्यस्य संस्करणे भेदः
Content deleted Content added
(लघु) Yann १ : replace |
No edit summary |
||
पङ्क्तिः ३:
<div class="verse">
<pre>
यं
सद्यश्चित्तमभिष्टये करो वशश्च वाजिनम् ।
सास्माकमनवद्य तूतुजान वेधसामिमां वाचं न
स श्रुधि यः स्मा पृतनासु कासु चिद्दक्षाय्य इन्द्र भरहूतये नृभिरसि प्रतूर्तये नृभिः ।
तमीशानास इरधन्त वाजिनं पर्क्षमत्यं न वाजिनम ॥ ▼
यः शूरैः स्वः सनिता यो विप्रैर्वाजं तरुता ।
मित्राय वोचं वरुणाय सप्रथः सुम्र्ळीकाय सप्रथः ॥ ▼
दस्मो हि ष्मा वृषणं पिन्वसि त्वचं कं चिद्यावीरररुं शूर मर्त्यं परिवृणक्षि मर्त्यम् ।
अस्माकं व इन्द्रमुश्मसीष्टये सखायं विश्वायुं परासहं युजं वाजेषु परासहं युजम । अस्माकंब्रह्मोत्ये.अवा पर्त्सुषु कासु चित । ▼
इन्द्रोत तुभ्यं तद्दिवे तद्रुद्राय स्वयशसे ।
▲अस्माकं व इन्द्रमुश्मसीष्टये सखायं विश्वायुं
विश्वानि पूरोरप पर्षि वह्निरासा वह्निर्नो अछ ॥ ▼
अस्माकं ब्रह्मोतयेऽवा पृत्सुषु कासु चित् ।
पर तद वोचेयं भव्यायेन्दवे हव्यो न य इषवान मन्म रेजति रक्षोहा मन्म रेजति । सवयं सो अस्मदा निदो वधैरजेत दुर्मतिम । ▼
नहि त्वा शत्रु स्तरते स्तृणोषि यं विश्वं शत्रुं स्तृणोषि यम् ॥४॥
नि षू नमातिमतिं कयस्य चित्तेजिष्ठाभिररणिभिर्नोतिभिरुग्राभिरुग्रोतिभिः ।
वनेम तद धोत्रया चितन्त्या वनेम रयिं रयिवः सुवीर्यं रण्वं सन्तं सुवीर्यम । दुर्मन्मानं सुमन्तुभिरेमिषा पर्चीमहि । ▼
नेषि णो यथा पुरानेनाः शूर मन्यसे ।
▲
हतेमसन न वक्षति कषिप्ता जूर्णिर्न वक्षति ॥ ▼
स्वयं सो अस्मदा निदो वधैरजेत दुर्मतिम् ।
तवं न इन्द्र राया परीणसा याहि पथननेहसा पुरो याह्यरक्षसा । सचस्व नः पराक आ सचस्वास्तमीक आ । ▼
अव स्रवेदघशंसोऽवतरमव क्षुद्रमिव स्रवेत् ॥६॥
पाहि नो दूरादारादभिष्टिभिः सदा पाह्यभिष्टिभिः ॥ ▼
▲वनेम
तवं न इन्द्र राया तरूषसोग्रं चित तवा महिमा सक्षदवसे महे मित्रं नावसे । ओजिष्ठ तरातरविता रथं कं चिदमर्त्य । ▼
दुर्मन्मानं सुमन्तुभिरेमिषा पृचीमहि ।
अन्यमस्मद रिरिषेः कं चिदद्रिवो रिरिक्षन्तं चिदद्रिवः ॥ ▼
आ सत्याभिरिन्द्रं द्युम्नहूतिभिर्यजत्रं द्युम्नहूतिभिः ॥७॥
प्रप्रा वो अस्मे स्वयशोभिरूती परिवर्ग इन्द्रो दुर्मतीनां दरीमन्दुर्मतीनाम् ।
स्वयं सा रिषयध्यै या न उपेषे अत्रैः ।
▲
सचस्व नः पराक आ सचस्वास्तमीक आ ।
▲
ओजिष्ठ त्रातरविता रथं कं चिदमर्त्य ।
पाहि न इन्द्र सुष्टुत स्रिधोऽवयाता सदमिद्दुर्मतीनां देवः सन्दुर्मतीनाम् ।
हन्ता पापस्य रक्षसस्त्राता विप्रस्य मावतः ।
अधा हि त्वा जनिता जीजनद्वसो रक्षोहणं त्वा जीजनद्वसो ॥११॥
</pre>
</div>
| |||