"ऋग्वेदः सूक्तं १.१४७" इत्यस्य संस्करणे भेदः

कथा ते अग्ने शुचयन्त आयोर्ददाशुर्वाजेभिराशुषाणाः ।

उभे यत तोकेयत्तोके तनये दधाना रतस्य सामनऋतस्य रणयन्तदेवाःसामन्रणयन्त ॥देवाः ॥१॥

बोधा मे अस्य वचसो यविष्ठ मंहिष्ठस्य परभ्र्तस्यप्रभृतस्य सवधावःस्वधावः ।

पीयति तवोत्वो अनु तवोत्वो गर्णातिगृणाति वन्दारुस्ते तन्वं वन्देग्नेवन्दे ॥अग्ने ॥२॥

ये पायवो मामतेयं ते अग्ने पश्यन्तो अन्धं दुरितादरक्षनदुरितादरक्षन् ।

ररक्ष तान सुक्र्तोतान्सुकृतो विश्ववेदा दिप्सन्त इद रिपवोइद्रिपवो नाह देभुः ॥ ॥३॥

यो नो अग्ने अररिवानघायुररातीवाअररिवाँ अघायुररातीवा मर्चयति दवयेनद्वयेन ।

मन्त्रो गुरुः पुनरस्तु सो अस्मा अनु मर्क्षीष्टमृक्षीष्ट तन्वं दुरुक्तैः ॥ ॥४॥

उत वा यः सहस्य परविद्वान मर्तोप्रविद्वान्मर्तो मर्तं मर्चयति दवयेनद्वयेन ।

अतः पाहि सतवमानस्तवमान सतुवन्तमग्नेस्तुवन्तमग्ने माकिर्नो दुरिताय धायीः ॥॥५॥