|
<div class="verse">
<pre>
अनर्वाणं वर्षभंवृषभं मन्द्रजिह्वं बर्हस्पतिंबृहस्पतिं वर्धया नव्यमर्कैः ।
गाथान्यः सुरुचो यस्य देवा आश्र्ण्वन्तिआशृण्वन्ति नवमानस्य मर्ताः ॥ ॥१॥
तं रत्वियातमृत्विया उप वाचः सचन्ते सर्गो न यो देवयतामसर्जि ।
बर्हस्पतिःबृहस्पतिः स हयञ्जोह्यञ्जो वरांसि विभ्वाभवत सं रतेविभ्वाभवत्समृते मातरिश्वा ॥ ॥२॥
उपस्तुतिं नमस उद्यतिं च शलोकंश्लोकं यंसतयंसत्सवितेव सवितेव परप्र बाहू ।
अस्य करत्वाहन्योक्रत्वाहन्यो यो अस्ति मर्गोमृगो न भीमो अरक्षसस्तुविष्मान ॥अरक्षसस्तुविष्मान् ॥३॥
अस्य शलोकोश्लोको दिवीयते पर्थिव्यामत्योपृथिव्यामत्यो न यंसद यक्षभ्र्द विचेताःयंसद्यक्षभृद्विचेताः ।
मर्गाणांमृगाणां न हेतयो यन्ति चेमा बर्हस्पतेरहिमायानभिबृहस्पतेरहिमायाँ दयूनअभि ॥द्यून् ॥४॥
ये तवात्वा देवोस्रिकं मन्यमानाः पापा भद्रमुपजीवन्ति पज्राः ।
न दूढ्ये अनु ददासि वामं बर्हस्पतेबृहस्पते चयस इत पियारुम ॥इत्पियारुम् ॥५॥
सुप्रैतुः सूयवसो न पन्था दुर्नियन्तुः परिप्रीतो न मित्रः ।
अनर्वाणो अभि ये चक्षते नो.अपीव्र्तानोऽपीवृता अपोर्णुवन्तो अस्थुः ॥ ॥६॥
सं यं सतुभो.अवनयोस्तुभोऽवनयो न यन्ति समुद्रं न सरवतोस्रवतो रोधचक्राः ।
स विद्वानुभयंविद्वाँ उभयं चष्टे अन्तर्ब्र्हस्पतिस्तरअन्तर्बृहस्पतिस्तर आपश्च गर्ध्रः ॥गृध्रः ॥७॥
एवा महस्तुविजातस्तुविष्मान बर्हस्पतिर्व्र्षभोमहस्तुविजातस्तुविष्मान्बृहस्पतिर्वृषभो धायि देवः ।
स न स्तुतो वीरवद्धातु गोमद्विद्यामेषं वृजनं जीरदानुम् ॥८॥
स न सतुतो वीरवद धातु गोमद वि... ॥
</pre>
</div>
| 