"ऋग्वेदः सूक्तं १.१९१" इत्यस्य संस्करणे भेदः

(लघु) Yann १ : replace
No edit summary
पङ्क्तिः ३:
<div class="verse">
<pre>
कङ्कतो न कङ्कतोऽथो सतीनकङ्कतः ।
कङकतो न कङकतो.अथो सतीनकङकतः ।
दवावितिद्वाविति पलुषीप्लुषी इति नयद्र्ष्टन्यदृष्टा अलिप्सत ॥१॥
अद्र्ष्टान हन्त्यायत्यथोअदृष्टान्हन्त्यायत्यथो हन्ति परायती ।
अथो अवघ्नती हन्त्यथो पिनष्टि पिंषती ॥२॥
शरासः कुशरासो दर्भासः सैर्या उत ।
मौञ्जा अद्र्ष्टाअदृष्टा वैरिणाः सर्वे साकं नयलिप्सत ॥न्यलिप्सत ॥३॥
नि गावो गोष्ठे असदनअसदन्नि नि मर्गासोमृगासो अविक्षत ।
नि केतवो जनानां नयद्र्ष्टान्यदृष्टा अलिप्सत ॥४॥
एत उ तयेत्ये परत्यद्र्श्रन परदोषंप्रत्यदृश्रन्प्रदोषं तस्करा इव ।
अदृष्टा विश्वदृष्टाः प्रतिबुद्धा अभूतन ॥५॥
अद्र्ष्टा विश्वद्र्ष्टाः परतिबुद्धा अभूतन ॥
दयौर्वःद्यौर्वः पिता पर्थिवीपृथिवी माता सोमो भरातादितिःभ्रातादितिः सवसास्वसा
अदृष्टा विश्वदृष्टास्तिष्ठतेलयता सु कम् ॥६॥
अद्र्ष्टा विश्वद्र्ष्टास्तिष्ठतेलयता सु कम ॥
ये अंस्या ये अङगयाःअङ्ग्याः सूचीका ये परकङकताःप्रकङ्कताः
अद्र्ष्टाःअदृष्टाः किं चनेह वः सर्वे साकं नि जस्यत ॥७॥
उत्पुरस्तात्सूर्य एति विश्वदृष्टो अदृष्टहा ।
 
अदृष्टान्सर्वाञ्जम्भयन्सर्वाश्च यातुधान्यः ॥८॥
उत पुरस्तात सूर्य एति विश्वद्र्ष्टो अद्र्ष्टहा ।
उदपप्तदसौ सूर्यः पुरु विश्वानि जूर्वनजूर्वन्
अद्र्ष्टान सर्वाञ जम्भयन सर्वाश्च यातुधान्यः ॥
आदित्यः पर्वतेभ्यो विश्वद्र्ष्टोविश्वदृष्टो अद्र्ष्टहा ॥अदृष्टहा ॥९॥
उदपप्तदसौ सूर्यः पुरु विश्वानि जूर्वन ।
सूर्ये विषमा सजामि दर्तिंदृतिं सुरावतो गर्हेगृहे
आदित्यः पर्वतेभ्यो विश्वद्र्ष्टो अद्र्ष्टहा ॥
सो चिनचिन्नु नु नमरातिमराति नो वयं मरामारे अस्य योजनं हरिष्ठा मधु तवामधुलात्वा चकारमधुला चकार ॥१०॥
सूर्ये विषमा सजामि दर्तिं सुरावतो गर्हे ।
इयत्तिका शकुन्तिका सका जघास ते विषमविषम्
सो चिन नु नमराति नो वयं मरामारे अस्य योजनं हरिष्ठा मधु तवामधुला चकार ॥
सो चिन्नु न मराति नो वयं मरामारे अस्य योजनं हरिष्ठा मधु त्वा मधुला चकार ॥११॥
इयत्तिका शकुन्तिका सका जघास ते विषम ।
त्रिः सप्त विष्पुलिङ्गका विषस्य पुष्यमक्षन् ।
सो चिन नु ... ॥
ताश्चिन्नु न मरन्ति नो वयं मरामारे अस्य योजनं हरिष्ठा मधु त्वा मधुला चकार ॥१२॥
तरिः सप्त विष्पुलिङगका विषस्य पुष्यमक्षन ।
नवानां नवतीनां विषस्य रोपुषीणामरोपुषीणाम्
ताश्चिन्नु न मरन्ति नो वयं म... ॥
सर्वासामग्रभं नामारे अस्य यो...योजनं हरिष्ठा मधु त्वा मधुला चकार ॥१३॥
नवानां नवतीनां विषस्य रोपुषीणाम ।
तरिःत्रिः सप्त मयूर्यः सप्त सवसारोस्वसारो अग्रुवः ।
सर्वासामग्रभं नामारे अस्य यो... ॥
तास्ते विषं वि जभ्रिर उदकं कुम्भिनीरिव ॥१४॥
तरिः सप्त मयूर्यः सप्त सवसारो अग्रुवः ।
इयत्तकः कुषुम्भकस्तकं भिनद्म्यश्मना ।
तास्ते विषं वि जभ्रिर उदकं कुम्भिनीरिव ॥
ततो विषं परप्र वाव्र्तेवावृते पराचीरनु संवतः ॥१५॥
इयत्तकः कुषुम्भकस्तकं भिनद्म्यश्मना ।
कुषुम्भकस्तदब्रवीद्गिरेः प्रवर्तमानकः ।
ततो विषं पर वाव्र्ते पराचीरनु संवतः ॥
वृश्चिकस्यारसं विषमरसं वृश्चिक ते विषम् ॥१६॥
कुषुम्भकस्तदब्रवीद गिरेः परवर्तमानकः ।
वर्श्चिकस्यारसं विषमरसं वर्श्चिक ते विषम ॥
 
 
"https://sa.wikisource.org/wiki/ऋग्वेदः_सूक्तं_१.१९१" इत्यस्माद् प्रतिप्राप्तम्