|
<div class="verse">
<pre>
चर्षणीध्र्तंचर्षणीधृतं मघवानमुक्थ्यमिन्द्रं गिरो बर्हतीरभ्यनूषतबृहतीरभ्यनूषत ।
वाव्र्धानंवावृधानं पुरुहूतं सुव्र्क्तिभिरमर्त्यंसुवृक्तिभिरमर्त्यं जरमाणं दिवे-दिवे ॥दिवेदिवे ॥१॥
शतक्रतुमर्णवं शाकिनं नरं गिरो म इन्द्रमुप यन्ति विश्वतः ।
वाजसनिं पूर्भिदं तूर्णिमप्तुरं धामसाचमभिषाचं सवर्विदम ॥स्वर्विदम् ॥२॥
आकरे वसोर्जरिता पनस्यते.अनेहसपनस्यतेऽनेहस सतुभस्तुभ इन्द्रो दुवस्यति ।
विवस्वतः सदन आ हि पिप्रिये सत्रासाहमभिमातिहनं सतुहि ॥स्तुहि ॥३॥
नर्णामुनृणामु तवात्वा नर्तमंनृतमं गीर्भिरुक्थैरभि परप्र वीरमर्चता सबाधः ।
सं सहसे पुरुमायो जिहीते नमो अस्य परदिवप्रदिव एक ईशे ॥ ॥४॥
पूर्वीरस्य निष्षिधो मर्त्येषु पुरू वसूनि पर्थिवीपृथिवी बिभर्ति ।
इन्द्राय दयावद्याव ओषधीरुतापो रयिं रक्षन्ति जीरयो वनानि ॥ ॥५॥
तुभ्यं बरह्माणिब्रह्माणि गिर इन्द्र तुभ्यं सत्रा दधिरे हरिवो जुषस्व ।
बोध्यापिरवसो नूतनस्य सखे वसो जरित्र्भ्योजरितृभ्यो वयोधाःवयो ॥धाः ॥६॥
इन्द्र मरुत्व इह पाहि सोमं यथा शार्याते अपिबः सुतस्य ।
तव परणीतीप्रणीती तव शूर शर्मन्ना विवासन्ति कवयःसुयज्ञाःकवयः ॥सुयज्ञाः ॥७॥
स वावशान इह पाहि सोमं मरुद्भिरिन्द्र सखिभिः सुतं नः ।
जातं यत तवायत्त्वा परि देवा अभूषन महेअभूषन्महे भराय पुरुहूत विश्वे ॥ ॥८॥
अप्तूर्ये मरुत आपिरेषो.अमन्दन्निन्द्रमनुआपिरेषोऽमन्दन्निन्द्रमनु दातिवाराः ।
तेभिः साकं पिबतु वर्त्रखादःवृत्रखादः सुतं सोमं दाशुषः सवेस्वे सधस्थे ॥ ॥९॥
इदं हयन्वोजसाह्यन्वोजसा सुतं राधानां पते ।
पिबा तवस्यत्वस्य गिर्वणः ॥ ॥१०॥
यस्ते अनु सवधामसत सुतेस्वधामसत्सुते नि यछयच्छ तन्वमतन्वम् ।
स तवात्वा ममत्तु सोम्यम ॥सोम्यम् ॥११॥
परप्र ते अश्नोतु कुक्ष्योः परेन्द्रप्रेन्द्र बरह्मणाब्रह्मणा शिरः ।
परप्र बाहू शूर राधसे ॥॥१२॥
</pre>
</div>
| 