|
<div class="verse">
<pre>
त्वां ह्यग्ने सदमित्समन्यवो देवासो देवमरतिं न्येरिर इति क्रत्वा न्येरिरे ।
तवां हय अग्ने सदम इत समन्यवो देवासो देवम अरतिं नयेरिर इति करत्वा नयेरिरे ।
अमर्त्यं यजत मर्त्येष्वमर्त्येष्वा आ देवम आदेवंदेवमादेवं जनत परचेतसंप्रचेतसं विश्वम आदेवंविश्वमादेवं जनत परचेतसम ॥प्रचेतसम् ॥१॥
स भरातरंभ्रातरं वरुणम अग्नवरुणमग्न आ वव्र्त्स्वववृत्स्व देवांदेवाँ अछाअच्छा सुमती यज्ञवनसं जयेष्ठंज्येष्ठं यज्ञवनसमयज्ञवनसम् ।
ऋतावानमादित्यं चर्षणीधृतं राजानं चर्षणीधृतम् ॥२॥
रतावानम आदित्यं चर्षणीध्र्तं राजानं चर्षणीध्र्तम ॥
सखे सखायमसखायमभ्या अभ्य आ वव्र्त्स्वाशुंववृत्स्वाशुं न चक्रं रथ्येव रंह्यास्मभ्यं दस्म रंह्या ।
अग्ने मर्ळीकंमृळीकं वरुणे सचा विदो मरुत्सु विश्वभानुषु ।
तोकाय तुजे शुशुचान शं कर्ध्य अस्मभ्यंकृध्यस्मभ्यं दस्म शं कर्धि ॥कृधि ॥३॥
तवंत्वं नो अग्ने वरुणस्य विद्वानविद्वान्देवस्य देवस्य हेळो ऽवहेळोऽव यासिसीष्ठाः ।
यजिष्ठो वह्नितमः शोशुचानो विश्वा दवेषांसिद्वेषांसि परप्र मुमुग्ध्य अस्मत ॥मुमुग्ध्यस्मत् ॥४॥
स तवंत्वं नो अग्ने ऽवमोअग्नेऽवमो भवोती नेदिष्ठो अस्या उषसो वयुष्टौव्युष्टौ ।
अव यक्ष्व नो वरुणं रराणो वीहि मर्ळीकंमृळीकं सुहवो न एधि ॥ ॥५॥
अस्य शरेष्ठाश्रेष्ठा सुभगस्य संद्र्ग देवस्यसंदृग्देवस्य चित्रतमा मर्त्येषु ।
शुचि घर्तंघृतं न तप्तमतप्तमघ्न्याया अघ्न्याया सपार्हास्पार्हा देवस्य मंहनेव धेनोः ॥ ॥६॥
तरिर अस्यत्रिरस्य ता परमा सन्ति सत्या सपार्हास्पार्हा देवस्य जनिमान्य अग्नेःजनिमान्यग्नेः ।
अनन्ते अन्तः परिवीत आगाच छुचिःआगाच्छुचिः शुक्रो अर्यो रोरुचानः ॥ ॥७॥
स दूतो विश्वेद अभिविश्वेदभि वष्टि सद्मा होता हिरण्यरथो रंसुजिह्वः ।
रोहिदश्वो वपुष्यो विभावा सदा रण्वः पितुमतीव संसत ॥संसत् ॥८॥
स चेतयन मनुषोचेतयन्मनुषो यज्ञबन्धुः परप्र तमतं मह्या रशनया नयन्ति ।
स कषेत्य अस्यक्षेत्यस्य दुर्यासु साधन देवोसाधन्देवो मर्तस्य सधनित्वम आप ॥सधनित्वमाप ॥९॥
स तू नो अग्निरअग्निर्नयतु नयतु परजानन्न अछाप्रजानन्नच्छा रत्नं देवभक्तं यद अस्ययदस्य ।
धिया यद्विश्वे अमृता अकृण्वन्द्यौष्पिता जनिता सत्यमुक्षन् ॥१०॥
धिया यद विश्वे अम्र्ता अक्र्ण्वन दयौष पिता जनिता सत्यम उक्षन ॥
स जायत परथमःप्रथमः पस्त्यासु महो बुध्ने रजसो अस्य योनौ ।
अपादशीर्षा गुहमानो अन्तायोयुवानो वृषभस्य नीळे ॥११॥
परप्र शर्ध आर्त परथमंप्रथमं विपन्यंविपन्यँ रतस्यऋतस्य योना वर्षभस्यवृषभस्य नीळे ।
सपार्हो युवा वपुष्यो विभावा सप्त परियासो ऽजनयन्त वर्ष्णे ॥
स्पार्हो युवा वपुष्यो विभावा सप्त प्रियासोऽजनयन्त वृष्णे ॥१२॥
अस्माकम अत्र पितरो मनुष्या अभि पर सेदुर रतम आशुषाणाः ।
अस्माकमत्र पितरो मनुष्या अभि प्र सेदुरृतमाशुषाणाः ।
अश्मव्रजाः सुदुघा वव्रे अन्तरअन्तरुदुस्रा उद उस्रा आजन्न उषसोआजन्नुषसो हुवानाः ॥॥१३॥
ते मर्म्र्जतमर्मृजत दद्र्वांसोददृवांसो अद्रिं तद एषाम अन्येतदेषामन्ये अभितो वि वोचनवोचन् ।
पश्वयन्त्रासो अभि कारमकारमर्चन्विदन्त अर्चन विदन्त जयोतिश चक्र्पन्तज्योतिश्चकृपन्त धीभिः ॥ ॥१४॥
ते गव्यता मनसा दर्ध्रम उब्धंदृध्रमुब्धं गा येमानमयेमानं परि षन्तम अद्रिमषन्तमद्रिम् ।
दर्ळ्हंदृळ्हं नरो वचसा दैव्येन वरजंव्रजं गोमन्तम उशिजोगोमन्तमुशिजो वि वव्रुः ॥ ॥१५॥
ते मन्वत परथमंप्रथमं नाम धेनोस तरिःधेनोस्त्रिः सप्त मातुः परमाणि विन्दनविन्दन् ।
तज्जानतीरभ्यनूषत व्रा आविर्भुवदरुणीर्यशसा गोः ॥१६॥
तज जानतीर अभ्य अनूषत वरा आविर भुवद अरुणीर यशसा गोः ॥
नेशत तमोनेशत्तमो दुधितं रोचत दयौर उद देव्याद्यौरुद्देव्या उषसो भानुर अर्तभानुरर्त ।
आ सूर्यो बर्हतसबृहतस्तिष्ठदज्राँ तिष्ठद अज्रां रजुऋजु मर्तेषु वर्जिनावृजिना च पश्यन ॥पश्यन् ॥१७॥
आदित्पश्चा बुबुधाना व्यख्यन्नादिद्रत्नं धारयन्त द्युभक्तम् ।
विश्वे विश्वासु दुर्यासु देवा मित्र धिये वरुण सत्यम अस्तु ॥सत्यमस्तु ॥१८॥▼अछाअच्छा वोचेय शुशुचानम अग्निंशुशुचानमग्निं होतारं विश्वभरसं यजिष्ठमयजिष्ठम् । ▼शुच्यूधो अतृणन्न गवामन्धो न पूतं परिषिक्तमंशोः ॥१९॥
विश्वेषामदितिर्यज्ञियानां विश्वेषामतिथिर्मानुषाणाम् ।
अग्निर्देवानामव आवृणानः सुमृळीको भवतु जातवेदाः ॥२०॥
आद इत पश्चा बुबुधाना वय अख्यन्न आद इद रत्नं धारयन्त दयुभक्तम ।
▲विश्वे विश्वासु दुर्यासु देवा मित्र धिये वरुण सत्यम अस्तु ॥
▲अछा वोचेय शुशुचानम अग्निं होतारं विश्वभरसं यजिष्ठम ।
शुच्य ऊधो अत्र्णन न गवाम अन्धो न पूतम परिषिक्तम अंशोः ॥
विश्वेषाम अदितिर यज्ञियानां विश्वेषाम अतिथिर मानुषाणाम ।
अग्निर देवानाम अव आव्र्णानः सुम्र्ळीको भवतु जातवेदाः ॥
</pre>
</div>
| 