"रामायणम्/युद्धकाण्डम्/सर्गः २४" इत्यस्य संस्करणे भेदः

 

अनीकिनी सा विबभौ यथाद्यौः साभ्रसम्प्लवा ।

 

आसेदुर्वानरा लङ्काम् मिमर्दयुषवो रणे ।

इति स्म दधिरे सर्वे मानाम्सि हरिपुङ्गवाः ।

ततो रामो महातेजाः सुग्रीव मिदमब्रवीत् ॥६-२४-२२॥

 

रामस्य तु वचः श्रुत्वा वानरेन्द्रो महाबलः ॥६-२४-२३॥

 

मोचितो रामवाक्येन वानरैश्च निपीडितः ॥६-२४-२४॥

 

रावणः प्रहसन्नेव शुकम् वाक्यमुवाच ह ॥६-२४-२५॥

किमिमौ ते सितौ पक्षौ लूनपक्ष्श्च दृश्यसे ।

कच्चिन्नानेकचित्तानाम् तेषाम् त्वम् वशमागतः ॥६-२४-२६॥

ततस्प भयसम्विग्न स्तदा राज्ञाभिचोदितः ।

वचनम् प्रत्युवाचेदम् राक्षसाधिपमुत्तमम् ॥६-२४-२७॥

सागरस्योत्तरे तीरेऽब्रवम् ते वचनम् तथा ।

यथासम्देशमक्लिष्टम् सान्त्वयन् श्लक्ष्णया गिरा ॥६-२४-२८॥

न जानाति पुरा वीर्यम् मम युद्धे स राघवः ।

मम चापमयीम् वीणाम् शरकोणैः प्रवादिताम् ॥६-२४-४३॥

ज्याशबदतुमुलाम् घोरामार्तगीतमहास्वनाम् ।

नाराचतलसम्नादाम् ताम् ममाहितवाहिनीम् ॥६-२४-४४॥

 

न वासवेनापि स हस्रचक्षुषा ।

युद्धेऽस्मि शक्यो वरुणेन वास्वयम् ।