"ऋग्वेदः सूक्तं ७.२१" इत्यस्य संस्करणे भेदः

असावि देवं गोर्जीकमन्धोगोऋजीकमन्धो नयस्मिन्निन्द्रोन्यस्मिन्निन्द्रो जनुषेमुवोच ।

बोधामसि तवात्वा हर्यश्व यज्ञैर्बोधा न सतोममन्धसोस्तोममन्धसो मदेषु ॥ ॥१॥

परप्र यन्ति यज्ञं विपयन्ति बर्हिः सोममादो विदथे दुध्रवाचः ।

तवमिन्द्रत्वमिन्द्र सरवितवास्रवितवा अपस कःअपस्कः परिष्ठिता अहिना शूर पूर्वीः ।

तवद वावक्रेत्वद्वावक्रे रथ्यो न धेना रेजन्ते विश्वा कर्त्रिमाणिकृत्रिमाणि भीषा ॥ ॥३॥

भीमो विवेषायुधेभिरेषामपांसि विश्वा नर्याणि विद्वानविद्वान् ।

इन्द्रः पुरो जर्ह्र्षाणोजर्हृषाणो वि दूधोद विदूधोद्वि वज्रहस्तो महिनाजघानमहिना ॥जघान ॥४॥

न यातव इन्द्र जूजुवुर्नो न वन्दना शविष्ठ वेद्याभिः ।

स शर्धदर्यो विषुणस्य जन्तोर्मा शिश्नदेवा अपि गुरतंगुरृतं नः ॥ ॥५॥

अभि करत्वेन्द्रक्रत्वेन्द्र भूरध जमन नज्मन्न ते विव्यं महिमानंविव्यङ्महिमानं रजांसि ।

सवेनास्वेना हि वर्त्रंवृत्रं शवसा जघन्थ न शत्रुरन्तंविविददशत्रुरन्तं युधाविविदद्युधा ते ॥ ॥६॥

देवाश्चित तेदेवाश्चित्ते असुर्याय पूर्वे.अनुपूर्वेऽनु कषत्रायक्षत्राय ममिरे सहांसि ।

इन्द्रो मघानि दयते विषह्येन्द्रं वाजस्य जोहुवन्त सातौ ॥ ॥७॥

कीरिश्चिदकीरिश्चिद्धि धि तवामवसेत्वामवसे जुहावेशानमिन्द्र सौभगस्य भूरेः ।

अवो बभूथ शतमूते अस्मे अभिक्षत्तुस्त्वावतो वरूता ॥ ॥८॥

सखायस्त इन्द्र विश्वह सयामस्याम नमोव्र्धासोनमोवृधासो महिना तरुत्र ।

वन्वन्तु समास्मा ते.अवसातेऽवसा समीके.अभीतिमर्योसमीकेऽभीतिमर्यो वनुषां शवांसि ॥ ॥९॥