<div class="verse">
<pre>
पिबा सोममिन्द्र मन्दतु तवात्वा यं ते सुषाव हर्यश्वाद्रिः ।
सोतुर्बाहुभ्यां सुयतो नार्वा ॥ ॥१॥
यस्ते मदो युज्यश्चारुरस्ति येन वर्त्राणिवृत्राणि हर्यश्व हंसि ।
स तवामिन्द्रत्वामिन्द्र परभूवसोप्रभूवसो ममत्तु ॥ ॥२॥
बोधा सु मे मघवन वाचमेमांमघवन्वाचमेमां यां ते वसिष्ठो अर्चतिप्रशस्तिमअर्चति प्रशस्तिम् ।
इमा बरह्मब्रह्म सधमादे जुषस्व ॥ ॥३॥
शरुधीश्रुधी हवं विपिपानस्याद्रेर्बोधा विप्रस्यार्चतो मनीषाममनीषाम् ।
कर्ष्वाकृष्वा दुवांस्यन्तमा सचेमा ॥ ॥४॥
न ते गिरो अपि मर्ष्येमृष्ये तुरस्य न सुष्टुतिमसुर्यस्य विद्वानविद्वान् ।
सदा ते नाम सवयशोस्वयशो विवक्मि ॥ ॥५॥
भूरि हि ते सवना मानुषेषु भूरि मनीषी हवते तवामितत्वामित् ।
मारे अस्मन्मघवञ्ज्योक्कः ॥६॥
मारे अस्मन मघवञ जयोक कः ॥
तुभ्येदिमा सवना शूर विश्वा तुभ्यं बरह्माणिब्रह्माणि वर्धना कर्णोमिकृणोमि ।
तवंत्वं नर्भिर्हव्योनृभिर्हव्यो विश्वधासि ॥ ॥७॥
नू चिन नुचिन्नु ते मन्यमानस्य दस्मोदश्नुवन्ति महिमानमुग्र ।
न वीर्यमिन्द्र ते न राधः ॥ ॥८॥
ये च पूर्व रषयोऋषयो ये च नूत्ना इन्द्र बरह्माणिब्रह्माणि जनयन्त विप्राः ।
अस्मे ते सन्तु सख्या शिवानि यूयं पात ...स्वस्तिभिः ॥सदा नः ॥९॥
</pre>
</div>
|