"ऋग्वेदः सूक्तं ७.३२" इत्यस्य संस्करणे भेदः

आरात्ताच्चित सधमादं न आ गहीह वा सन्नुप शरुधि ॥

इन्द्रे कामं जरितारो वसूयवो रथे न पादमा दधुः ॥

रायस्कामो वज्रहस्तं सुदक्षिणं पुत्रो न पितरं हुवे ॥

ताना मदाय वज्रहस्त पीतये हरिभ्यां याह्योक आ ॥

सद्यश्चिद यः सहस्राणि शता ददन नकिर्दित्सन्तमा मिनत ॥

यस्ते गभीरा सवनानि वर्त्रहन सुनोत्या च धावति ॥

वि तवाहतस्य वेदनं भजेमह्या दूणाशो भरा गयम ॥

पचता पक्तीरवसे कर्णुध्वमित पर्णन्नित पर्णते मयः ॥

तरणिरिज्जयति कषेति पुष्यति न देवासः कवत्नवे ॥

इन्द्रो यस्याविता यस्य मरुतो गमत स गोमति वरजे ॥

अस्माकं बोध्यविता रथानामस्माकं शूर नर्णाम ॥

य इन्द्रोहरिवान न दभन्ति तं रिपो दक्षं दधाति सोमिनि ॥

पूर्वीश्चन परसितयस्तरन्ति तं य इन्द्रे कर्मणा भुवत ॥

शरद्धा इत तेमघवन पार्ये दिवि वाजी वाजं सिषासति ॥

तवप्रणीती हर्यश्व सूरिभिर्विश्वा तरेम दुरिता ॥

सत्रा विश्वस्य परमस्य राजसि नकिष टवा गोषु वर्ण्वते ॥

तवायं विश्वः पुरुहूत पार्थिवो.अवस्युर्नाम भिक्षते ॥

सतोतारमिद दिधिषेय रदावसो न पापत्वाय रासीय ॥

नहि तवदन्यन मघवन न आप्यं वस्यो अस्ति पिता चन ॥

आ व इन्द्रम्पुरुहूतं नमे गिरा नेमिं तष्टेव सुद्र्वम ॥

सुशक्तिरिन मघवन तुभ्यं मावते देष्णं यत पार्ये दिवि ॥

ईशानमस्य जगतः सवर्द्र्शमीशानमिन्द्र तस्थुषः ॥

अश्वायन्तो मघवन्निन्द्र वाजिनो गव्यन्तस्त्वा हवामहे ॥

पुरूवसुर्हि मघवन सनादसि भरे-भरे च हव्यः ॥

अस्माकं बोध्यविता महाधने भवा वर्धः सखीनाम ॥

शिक्षा णोस्मिन पुरुहूत यामनि जीवा जयोतिरशीमहि ॥

तवया वयं परवतः शश्वतीरपो.अति शूर तरामसि ॥