"ऋग्वेदः सूक्तं ७.६२" इत्यस्य संस्करणे भेदः

उतउत्सूर्यो सूर्यो बर्हदर्चींष्यश्रेत पुरुबृहदर्चींष्यश्रेत्पुरु विश्वा जनिम मानुषाणाममानुषाणाम् ।

समो दिवा दद्र्शेददृशे रोचमानः करत्वाक्रत्वा कर्तःकृतः सुक्र्तःकर्त्र्भिर्भूतसुकृतः ॥कर्तृभिर्भूत् ॥१॥

स सूर्य परतिप्रति पुरो न उदउद्गा गाएभि एभिः सतोमेभिरेतशेभिरेवैःस्तोमेभिरेतशेभिरेवैः ।

परप्र नो मित्राय वरुणाय वोचो.अनागसोवोचोऽनागसो अर्यम्णे अग्नये च ॥ ॥२॥

वि नः सहस्रं शुरुधो रदन्त्व रतावानोरदन्त्वृतावानो वरुणो मित्रो अग्निः ।

यछन्तुयच्छन्तु चन्द्रा उपमं नो अर्कमा नः कामं पूपुरन्तुस्तवानाःपूपुरन्तु ॥स्तवानाः ॥३॥

दयावाभूमीद्यावाभूमी अदिते तरासीथांत्रासीथां नो ये वां जज्ञुः सुजनिमान रष्वेऋष्वे ।

मा हेळे भूम वरुणस्य वायोर्मा मित्रस्य परियतमस्यप्रियतमस्य नर्णाम ॥नृणाम् ॥४॥

परप्र बाहवा सिस्र्तंसिसृतं जीवसे न आ नो गव्यूतिमुक्षतं घर्तेनघृतेन ।

आ नो जने शरवयतंश्रवयतं युवाना शरुतंश्रुतं मे मित्रावरुणा हवेमा ॥ ॥५॥

नू मित्रो वरुणो अर्यमा नस्त्मने तोकाय वरिवो दधन्तु ।

सुगा नो विश्वा सुपथानि सन्तु यूयं पात ...स्वस्तिभिः ॥सदा नः ॥६॥