|
<div class="verse">
<pre>
यज्ञे दिवो नर्षदनेनृषदने पर्थिव्यापृथिव्या नरो यत्र देवयवो मदन्ति ।
इन्द्राय यत्र सवनानि सुन्वे गमनगमन्मदाय मदायप्रथमं परथमं वयश च ॥वयश्च ॥१॥
आ दैव्या वर्णीमहेवृणीमहेऽवांसि ऽवांसि बर्हस्पतिर नोबृहस्पतिर्नो मह आ सखायः ।
यथा भवेम मीळ्हुषे अनागा यो नो दाता परावतः पितेव ॥ ॥२॥
तमतमु उ जयेष्ठंज्येष्ठं नमसा हविर्भिः सुशेवमसुशेवं बरह्मणसब्रह्मणस्पतिं पतिं गर्णीषेगृणीषे ।
इन्द्रं शलोकोश्लोको महि दैव्यः सिषक्तु यो बरह्मणोब्रह्मणो देवक्र्तस्यदेवकृतस्य राजा ॥ ॥३॥
स आ नो योनिं सदतु परेष्ठोप्रेष्ठो बर्हस्पतिर विश्ववारोबृहस्पतिर्विश्ववारो यो अस्ति ।
कामो रायः सुवीर्यस्य तं दात पर्षन नोदात्पर्षन्नो अति सश्चतो अरिष्टान ॥अरिष्टान् ॥४॥
तम आतमा नो अर्कमअर्कममृताय अम्र्तायजुष्टमिमे जुष्टम इमे धासुर अम्र्तासःधासुरमृतासः पुराजाः ।
शुचिक्रन्दं यजतमयजतं पस्त्य्र्नामपस्त्यानां बर्हस्पतिम अनर्वाणंबृहस्पतिमनर्वाणं हुवेम ॥ ॥५॥
तं शग्मासो अरुषासो अश्वा बर्हस्पतिंबृहस्पतिं सहवाहो वहन्ति ।
सहशसहश्चिद्यस्य चिद यस्य नीलवत सधस्थंनीलवत्सधस्थं नभो न रूपम अरुषंरूपमरुषं वसानाः ॥ ॥६॥
स हि शुचिः शतपत्रः स शुन्ध्युरशुन्ध्युर्हिरण्यवाशीरिषिरः हिरण्यवाशीर इषिरः सवर्षाःस्वर्षाः ।
बर्हस्पतिःबृहस्पतिः स सवावेशस्वावेश रष्वःऋष्वः पुरू सखिभ्य आसुतिं करिष्ठः ॥ ॥७॥
देवी देवस्य रोदसी जनित्री बर्हस्पतिंबृहस्पतिं वाव्र्धतुर महित्वावावृधतुर्महित्वा ।
दक्षाय्याय दक्षता सखायः करद बरह्मणेकरद्ब्रह्मणे सुतरा सुगाधा ॥ ॥८॥
इयं वामवां बरह्मणसब्रह्मणस्पते पते सुव्र्क्तिर बरह्मेन्द्रायसुवृक्तिर्ब्रह्मेन्द्राय वज्रिणे अकारि ।
अविष्टं धियो जिगृतं पुरंधीर्जजस्तमर्यो वनुषामरातीः ॥९॥
अविष्टं धियो जिग्र्तम पुरंधीर जजस्तम अर्यो वनुषाम अरातीः ॥
बर्हस्पतेबृहस्पते युवम इन्द्रश चयुवमिन्द्रश्च वस्वो दिव्यस्येशाथे उत पार्थिवस्य ।
धत्तं रयिं सतुवतेस्तुवते कीरये चिद यूयमचिद्यूयं पात सवस्तिभिःस्वस्तिभिः सदा नः ॥॥१०॥
</pre>
</div>
| 