"ऋग्वेदः सूक्तं ७.९९" इत्यस्य संस्करणे भेदः

परो मात्रया तन्व्रतन्वा वर्धानवृधान न ते महित्वम अन्व अश्नुवन्तिमहित्वमन्वश्नुवन्ति ।

उभे ते विद्म रजसी पर्थिव्यापृथिव्या विष्णो देव तवमत्वं परमस्य वित्से ॥ ॥१॥

न ते विष्णो जायमानो न जातो देव महिम्नः परम अन्तम आपपरमन्तमाप ।

इरावती धेनुमती हि भूतं सूयवसिनी मनुषे दशस्या ।

वय अस्तभ्नाव्यस्तभ्ना रोदसी विष्णव एतेविष्णवेते दाधर्थ पर्थिवीम अभितोपृथिवीमभितो मयूखैः ॥ ॥३॥

उरुं यज्ञाय चक्रथुरचक्रथुरु उलोकंलोकं जनयन्ता सूर्यम उषासम अग्निमसूर्यमुषासमग्निम् ।

इन्द्राविष्णू दरंहिताःदृंहिताः शम्बरस्य नव पुरो नवतिं च शनथिष्टमश्नथिष्टम् ।

शतं वर्चिनः सहस्रं च साकं हथो अप्रत्यअप्रत्यसुरस्य असुरस्य वीरान ॥वीरान् ॥५॥

इयमइयं मनीषा बर्हतीबृहती बर्हन्तोरुक्रमाबृहन्तोरुक्रमा तवसा वर्धयन्ती ।

ररे वां सतोमंस्तोमं विदथेषु विष्णो पिन्वतमपिन्वतमिषो इषो वर्जनेष्व इन्द्र ॥वृजनेष्विन्द्र ॥६॥

वषटवषट् ते विष्णव आसविष्णवास आ कर्णोमि तनकृणोमि मेतन्मे जुषस्व शिपिविष्ट हव्यमहव्यम् ।

वर्धन्तु तवात्वा सुष्टुतयो गिरो मे यूयमयूयं पात सवस्तिभिःस्वस्तिभिः सदा नः ॥॥७॥