"ऋग्वेदः सूक्तं ८.३२" इत्यस्य संस्करणे भेदः

पर कर्तान्य रजीषिणः कण्वा इन्द्रस्य गाथया |

यः सर्बिन्दमनर्शनिं पिप्रुं दासमहीशुवम |

नयर्बुदस्य विष्टपं वर्ष्माणं बर्हतस्तिर |

 

परति शरुताय वो धर्षत तूर्णाशं न गिरेरधि |

स गोरश्वस्य वि वरजं मन्दानः सोम्येभ्यः |

यदि मे रारणः सुत उक्थे वा दधसे चनः |

 

वयं घा ते अपि षमसि सतोतार इन्द्र गिर्वणः |

उत नः पितुमा भर संरराणो अविक्षितम |

उत नो गोमतस कर्धि हिरण्यवतो अश्विनः |

 

बर्बदुक्थं हवामहे सर्प्रकरस्नमूतये |

यः संस्थे चिच्छतक्रतुरादीं कर्णोति वर्त्रहा |

स नः शक्रश्चिदा शकद दानवानन्तराभरः |

 

यो रायो.अवनिर्महान सुपारः सुन्वतः सखा |

आयन्तारं महि सथिरं पर्तनासु शरवोजितम |

नकिरस्य शचीनां नियन्ता सून्र्तानाम |

 

न नूनं बरह्मणां रणं पराशूनामस्ति सुन्वताम |

पन्य इदुप गायत पन्य उक्थानि शंसत |

पन्य आ दर्दिरच्छता सहस्रा वाज्यव्र्तः |

 

वि षू चर सवधा अनु कर्ष्टीनामन्वाहुवः |

पिब सवधैनवानामुत यस्तुग्र्ये सचा |

अतीहि मन्युषाविणं सुषुवांसमुपारणे |

 

इहि तिस्रः परावत इहि पञ्च जनानति |

सूर्यो रश्मिं यथा सर्जा तवा यछन्तु मे गिरः |

अध्वर्यवा तु हि षिञ्च सोमं वीराय शिप्रिणे |

 

य उद्नः फलिगं भिनन नयक सिन्धून्रवास्र्जत |

अहन वर्त्रं रचीषम और्णवाभमहीशुवम |

पर व उग्राय निष्टुरे.अषाळ्हाय परसक्षिणे |

 

यो विश्वान्यभि वरता सोमस्य मदे अन्धसः |

इह तया सधमाद्या हरी हिरण्यकेश्या |

अर्वाञ्चं तवा पुरुष्टुत परियमेधस्तुता हरी |